Ο προσωρινός πρόεδρος της Συρίας, Άχμαντ αλ-Σαράα, υπέγραψε την Πέμπτη μια συνταγματική διακήρυξη που θέτει τα θεμέλια για μια πενταετή μεταβατική περίοδο, με στόχο τη συγκέντρωση της εξουσίας και την ενοποίηση της χώρας. Ο αλ-Σαράα, πρώην ηγέτης της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), μιας σουνιτικής ισλαμιστικής πολιτικής οργάνωσης και πρώην ένοπλης ομάδας, ηγήθηκε της επίθεσης που ανέτρεψε τον Μπασάρ αλ-Άσαντ στις 8 Δεκεμβρίου.
Το νέο σύνταγμα εγγυάται την ελευθερία του λόγου, τα δικαιώματα των γυναικών και την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης, ενώ παράλληλα ποινικοποιεί κάθε έκκληση για «διαίρεση και αποσχιστικές κινήσεις, αιτήματα για ξένη επέμβαση ή εξάρτηση από ξένες δυνάμεις».
Ωστόσο, ο αλ-Σαράα αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις σε μια χώρα που έχει διασπαστεί βαθιά από τον 14ετή εμφύλιο πόλεμο, με πολλούς να παραμένουν επιφυλακτικοί απέναντι στη νέα ηγεσία. Παρότι έκανε κάποια πρόοδο στην ενσωμάτωση των αυτόνομων θεσμών των κουρδοκρατούμενων Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) στη βόρεια και βορειοανατολική Συρία στη νέα κυβέρνηση, η συνταγματική διακήρυξη απορρίφθηκε από το Συριακό Δημοκρατικό Συμβούλιο των Κούρδων, που ζητά περισσότερα μέτρα για την προστασία των δικαιωμάτων των διαφορετικών κοινοτήτων.
Όπως δείχνει και ο χάρτης, μεγάλες περιοχές της χώρας εξακολουθούν να διοικούνται από διαφορετικές θρησκευτικές και εθνοτικές ομάδες. Ο αλ-Σαράα και η HTS εκπροσωπούν κυρίως τους Σουνίτες Σύρους, οι οποίοι το 2023 αποτελούσαν περίπου το 74% του πληθυσμού. Η Συρία έχει επίσης αρκετές άλλες ισλαμικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των Σιιτών, που έχουν ομοιότητες με τους Σουνίτες, αλλά πιστεύουν ότι ο Προφήτης Μωάμεθ δεν ήταν ο τελευταίος προφήτης. Στη χώρα ζουν επίσης Κούρδοι, Αρμένιοι και Τουρκμένοι, ενώ από τις κύριες θρησκευτικές κοινότητες συγκαταλέγονται οι Χριστιανοί (Ορθόδοξοι, Ουνίτες και Νεστοριανοί), που το 2023 αποτελούσαν το 10% του πληθυσμού, καθώς και οι Δρούζοι, που αντιπροσώπευαν το 3%.
Η συνταγματική διακήρυξη ήρθε μία μόλις εβδομάδα μετά από μια αιματηρή εξέγερση στις δυτικές παράκτιες επαρχίες Λατάκια, Ταρτούς και Χάμα, οι οποίες είναι προπύργια των Αλαουιτών της Συρίας – μιας μειονοτικής ομάδας που ανήκει στον κλάδο του Αλαουιτισμού στο Ισλάμ και αποτελεί περίπου το 15% του πληθυσμού. Από την κοινότητα αυτή προέρχεται και ο Μπασάρ αλ-Άσαντ, με τους Αλαουίτες να έχουν προνομιακή θέση υπό την ηγεσία του, κατέχοντας βασικές θέσεις στη δημόσια διοίκηση και τις ένοπλες δυνάμεις.
Σύμφωνα με το Συριακό Δίκτυο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, φιλο-Άσαντ μαχητές επιτέθηκαν στις δυνάμεις της προσωρινής κυβέρνησης. Οι επίσημες κυβερνητικές δυνάμεις εξαπέλυσαν αντεπίθεση εναντίον τους. Η οργάνωση επιτήρησης του πολέμου ανέφερε ότι, μεταξύ 6 και 10 Μαρτίου, τοπικές στρατιωτικές ομάδες, ξένες ισλαμιστικές οργανώσεις που συνδέονται ονομαστικά με το υπουργείο Άμυνας αλλά δεν έχουν ενσωματωθεί οργανωτικά σε αυτό, καθώς και τοπικές ένοπλες πολιτοφυλακές, παρείχαν στήριξη στις κυβερνητικές δυνάμεις. Ωστόσο, η βία κλιμακώθηκε, με εκτεταμένες και σοβαρές παραβιάσεις, κυρίως εκδικητικού και σεχταριστικού χαρακτήρα.
Πάνω από 1.000 άνθρωποι έχουν αναφερθεί ως νεκροί, μεταξύ αυτών και ολόκληρες οικογένειες Αλαουιτών. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η ένταση οξύνθηκε περαιτέρω λόγω παραπληροφόρησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο αλ-Σαράα καταδίκασε τις επιθέσεις και δεσμεύτηκε να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι.
You will find more infographics at Statista
