Για βλάβη στον κινητήρα του F16 που κατέπεσε νότια της Χαλκιδικής, κάνουν λόγο οι πρώτες πληροφορίες, ενώ το αεροσκάφος ήταν από τα σύγχρονα και αυτά που ήταν προγραμματισμένο να αναβαθμιστούν σε Viper.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Πολεμικής Αεροπορίας, το αεροσκάφος κατέπεσε στη θάλασσα στις 13:29 κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσης. Ο πιλότος διασώθηκε, κάνοντας κάνοντας χρήση του εκτινασσόμενου καθίσματος.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κάποια στιγμή o πιλότος διαπίστωσε ότι ο κινητήρας του έχει κράτημα και συνεπώς δεν δούλευε καλά κι έσβησε. Στην συνέχεια ο πιλότος έκανε όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες για να τον επανεκκινήσει, κι αφού απέτυχαν όλες τότε ενημέρωσε ότι εγκαταλείπει το αεροσκάφος, με την προσθαλάσσωσή του να γίνεται με επιτυχία.
Τα άλλα τρία F-16 παρέμειναν στην περιοχή, κάνοντας χαμηλή πτήση σε κλειστό σχηματισμό για να έχουν οπτική επαφή με τον πιλότο.
Το συγκεκριμένο αεροσκάφος φέρει κινητήρα Pratt & Whitney F100-PW 229 με Ώση: 29.100 λίβρες.
Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι τα F-16 block52+ είναι από το πλέον σύγχρονα που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία και στο σύνολό τους είναι προγραμματισμένα να τεθούν σε διαδικασία αναβάθμισης σε Viper. Πρόκειται επίσης για το δεύτερο αεροσκάφος της κλάσης διαλύεται πριν εισέλθει σε διαδικασία αναβάθμισης σε λίγους μήνες, καθώς είχε προηγηθεί και η πρόσκρουση την ώρα της προσγείωσης, άλλου στη Σούδα.
Η Πολεμική Αεροπορία, εν τω μεταξύ, είχε και άλλο ατύχημα προσφάτως, με την πτώση F-4 από την οποία έχασαν τη ζωή τους και οι δύο χειριστές.
Η ανακοίνωση της Πολεμικής Αεροπορίας
«Ο χειριστής του αεροσκάφους F-16 Block 52+ της 337 Μοίρας της 110 Πτέρυγας Μάχης, το οποίο κατέπεσε στη θαλάσσια περιοχή Ψαθούρας, την Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024, περισυνελέγη στις 15:02 σώος από ελικόπτερο Super Puma της 130 Σμηναρχίας Μάχης, της Πολεμικής Αεροπορίας και κατευθύνεται στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας».
Ο κινητήρας
Ο F100-PW-229 και ο ανταγωνιστής του, General Electric F110-GE-129, ήταν το αποτέλεσμα της αναζήτησης της USAF μεγαλύτερης ισχύος για τα τακτικά αεροσκάφη της μέσω του προγράμματος Improved Performance Engine (IPE) τη δεκαετία του 1980. Αναπτύχθηκε με την εταιρική ονομασία PW1128. εκτός από μεγαλύτερη ώθηση, ο – 229 ενσωματώνει τις βελτιώσεις αξιοπιστίας και ανθεκτικότητας του -220 καθώς και βελτιωμένο DEEC. Σε σύγκριση με παλαιότερες εκδόσεις, το -229 έχει υψηλότερη θερμοκρασία εισόδου στροβίλου, υψηλότερη ροή αέρα 248 lb/s (112 kg/s) και χαμηλότερο λόγο παράκαμψης.[8] Ο πρώτος κινητήρας πετάχτηκε το 1989 και παρήγαγε ώση 17.800 lbf (79.2 kN) (ξηρή/ενδιάμεση ώθηση) και 29.160 lbf (129,7 kN) με μετακαυστήρα. Το μοντέλο -229 τροφοδοτεί τα τελευταία μοντέλα F-16C/D Block 52 και F-15E.
Το 2007, το F100-PW-229EEP (Engine Enhancement Package) άρχισε να αναπτύσσεται για να αυξήσει την αξιοπιστία και τον αριθμό των συσσωρευμένων κύκλων μεταξύ των επισκευών αποθήκης.
Αυτό έγινε με την εφαρμογή τεχνολογίας από το F100-PW-232 (βλ. παρακάτω), το οποίο με τη σειρά του ενσωμάτωσε τεχνολογία και προόδους από το πρόγραμμα F119 για το F-22, καθώς και (για -229EEP) από το πρόγραμμα F135 για το F -35; το -229EEP ενσωματώνει ενημερωμένα υλικά τουρμπίνας, τεχνικές διαχείρισης ψύξης, αεροδυναμική συμπιεστή, χωριστές θήκες (πάνω και κάτω) και ενημερωμένο λογισμικό DEEC.[10] Οι παραδόσεις του -229EEP ξεκίνησαν το 2009.
