Ο Μάριο Ντράγκι είναι ο νέος, εντολοδόχος πρωθυπουργός της Ιταλίας, ο οποίος θα προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση και να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και τη Γερουσία, μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης του Τζουζέπε Κόντε και την αποτυχία του να εξασδαλίσει τις απαραίτητες πολιτικές ισορροπίες.
Ο Μάριο Ντράγκι, τέως πρόεδρος της ΕΚΤ, με βαρύ βιογραφικό και κεντρικό ερείσματα στην Ιταλία, τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, έλαβε με επιφύλαξη, την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που το έδωσε ο πρόεδρος Ματαρέλα.
Η αντίδραση των πολιτικών κομμάτων ήταν ποικίλη. Η Δεξιά της Meloni πιέζει για εκλογές, ενώ το Κίνημα 5 Αστέρων φαίνεται διχασμένο, αφού η επίσημη ιδεολογική τοποθέτηση του κόμματος ήταν πάντοτε κατά του «καθεστώτος». Παράλληλα, ο Σαλβίνι και ένα μέρος της Αριστεράς δηλώνουν έμμεσα ή άμεσα υποστηρικτές του Ντράγκι.
Ενισχυμένος, για την ώρα, βγαίνει ο πρώην πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο υπονομεύοντας τον Κόντε, αφού απέσυρε την εμπιστοσύνη του μικρού, μεν, καθοριστικού για τηνπολτική σταθερότητα, δε, κόμματός του. Ο Ρέντσι φέρεται να δήλωσε σε συνεργάτες του πως “είναι φανερό πως ο Κόντε δεν είναι πολιτικός γιατί έπαιξε άσχημα το παιχνίδι χωρίς να έχει την σιγουριά πως θα κέρδιζε”.
Οι εξελίξεις τα επόμενα 24ωρα αναμενονται καθοριστικές στην Ιταλία, καθώς ο εντολοδόχος πρωθυπουργός, Μάριο Ντράγκι θα επιχειρήσει να επιτύχει πολιτική συνεννόηση, ακόμα με στόχο ακόμα και τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης, με στόχο την έξοδο της Ιταλίας από την κρίση του κορονοϊού και την οικονομική σταθεροποίησή της.
Σε αυτή τη φάση, πάντως, δεν είναι σαφές ακόμα κι αν ο Μάριο Ντράγκι θα καταφέρει να διαμορφώσει τις απαραίτητες πολιτικές ισορροπίες για να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης ή έστω ανοχής. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα δύσκολη διαδικασία, που εξελίσσεται τόσο στη Βουλή όσο και στη Γερουσία.
Ποιός είναι ο Μάριο Ντράγκι
Ο Μάριο Ντράγκι είχε προταθεί και επιβληθεί στην προεδρία της ΕΚΤ από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όντας νωρίτερα κεντρικός τραπεζίτης της Ιταλίας. Η τοποθέτηση Ντράγκι είχε μεγάλο κόστος για τον Μπερλουσκόνι, ο οποίος συγκρούστηκε τότε με την Άγκελα Μέρκελ, καθώς διατήρησε, για καιρό, κι άλλη θέση στο διοικητικό συμβούλιο, υπονομεύοντας την επιρροή του Βερολίνου στην ΕΚΤ.
Τελικά, ο Ντράγκι απέκτησε το παρατσούκλι “super Mario” για τη στάση που τήρησε κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ. Στην ιστορία έχει μείνει η φράση του “Whatever it takes”, όταν ρωτήθηκε για τα μέτρα στήριξης και διάσωσης του ευρώ και της Ευρωζώνης. Ο Μάριο Ντράγκι έχει κατηγορηθεί από την ελληνική αριστερά για τη στάση του στο Δημοψήφισμα του 2015 και την άρνησή του να δεχθεί ελληνικά ομόλογα, μέχρι το 2019. Επίσης, ο Μάριο Ντράγκι αρνήθηκε να δημοσιοποιήσει τα πρακτικά του διοικητικού συμβουλίου, όταν αποφασίστηκε η διακοπή χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών από το Ευρωσύστημα, οδηγώντας σε capital controls.
Το βιογραφικό του Μάριο Ντράγκι
- Διορίστηκε Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας στις 29 Δεκεμβρίου 2005. Με την ιδιότητα αυτή αποτελεί μέλος του Διοικητικού και του Γενικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, καθώς και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.
- Επίσης αποτελεί τον εκπρόσωπο της Ιταλίας στα Διοικητικά Συμβούλια των Διοικητών της Διεθνούς Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη και της Ασιατικής Τράπεζας Ανάπτυξης. Τον Απρίλιο του 2006 εκλέχθηκε Πρόεδρος του Φόρουμ Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο μετονομάστηκε σε Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας την άνοιξη του 2009.
- Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης, έλαβε διδακτορικό στα Οικονομικά από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (M.I.T.), και
- ακολούθως διετέλεσε καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας από το 1981 μέχρι το 1991.
- Πριν αναλάβει το τιμόνι της Τράπεζας της Ιταλίας,
- υπήρξε αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs International (2002-2005).
- Διετέλεσε γενικός διευθυντής του ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών (1991-2001),
- πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Δημοσιονομικής Επιτροπής,
- μέλος των αντιπροσώπων των G8, και πρόεδρος του OECD Working Party.
- Διορίστηκε πρόεδρος της Ιταλικής Επιτροπής Ιδιωτικοποιήσεων το 1993, και,
- κατά την περίοδο 1984 έως 1990, εκτελεστικός διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας.
- Κατά τη θητεία του στο Υπουργείο Οικονομικών,
- προέδρευσε της επιτροπής που αναθεώρησε την ιταλική εταιρική και οικονομική νομοθεσία και συνέταξε το νόμο που διέπει τις ιταλικές χρηματοπιστωτικές αγορές.
- Στο παρελθόν υπήρξε μέλος αρκετών τραπεζών και οργανισμών (Eni, IRI, BNL και IMI).
- Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Προχωρημένων Μελετών του Πρίνστον και
- του Ιδρύματος Brookings.
- Υπήρξε IOP Fellow στη Σχολή Διακυβέρνησης Κέννεντυ του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
Το 2009 αποφοίτησε τιμητικά (honoris causa) από το τμήμα Στατιστικής του Πανεπιστημίου της Πάδουα. Το 2010 από το τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ιδρύματος CUOA της Βιτσέντζα.
Έχει συγγράψει και επιμεληθεί πολλές δημοσιεύσεις σε θέματα μακροοικονομικής και χρηματοοικονομικών.
Τον Οκτώβριο του 2019 η Ακαδημία Αθηνών τον τίμησε για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη[6].
