Η Ιταλία έχει κυβέρνηση, ο Τζουζέπε Κόντε αποδεικνύεται “πολύ σκληρός για να πεθάνει” και το πολιτικό σύστημα μια ακόμη ευκαιρία για να αποδείξει ότι τα προβλήματα δεν λύνονται με την απόλυτη καταστροφή και την επιστροφή στο παρελθόν. Κερδισμένη βγαίνει και η Ευρώπη καθώς η ακροδεξιά χάνει οφίτσια, οι μετριοπαθείς κυριαρχούν και οι πονοκέφαλοι από τον νότο περιορίζονται.
Όπως έχει επισημάνει, όμως, το Crisis Monitor ο Κόντε δεν είναι πλέον ο ίδιος που ήταν όταν ανέλαβε, πλέον έχει στην πλάτη του έξι μήνες κυβερνητικής θητείας, ευρωπαϊκών και διεθνών διαπραγματεύσεων, τη ρήξη τον Σαλβίνι και τη δημόσια αποδοχή του από τον Τραμπ. Κανείς δεν μπορεί να πει σε αυτή τη φάση αν είναι καλύτερο να για την Ιταλία μια κυβέρνηση με την ακροδεξιά Λέγκα ή η αίσθηση της συμμαχίας με τον Τραμπ. Σίγουρο είναι πάντως ότι μετά το πρόσφατο και κατά γενική ομολογία αποτυχημένο G7 στη Γαλλία, πολλά έχουν αλλάξει στις σχέσεις των ισχυρών της Ευρώπης.
Η συνομιλία του με τον ιταλό πρόεδρο Ματαρέλλα χθες το πρωί διήρκεσε μια ώρα. Μετά την συνάντηση έκανε αναλυτικές δηλώσεις, στις οποίες τόνισε ότι απόλυτες προτεραιότητες είναι η σύνταξη του νέου κρατικού προϋπολογισμού, η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Ιταλίας στην Ευρώπη.
«Θα είναι μια κυβέρνηση που θα βασίζεται στην καινοτομία Δεν είμαστε εναντίον κανενός»,
πρόσθεσε.
Η νέα κυβέρνηση της Ιταλίας καλείται να αντιμετωπίσει παλαιά, εγνωσμένα προβλήματα με συγκεκριμένες αντιστάσεις, εντός και εκτός της χώρας, ήτοι η βιωσιμότητα της θα κριθεί από τη δυνατότητα απομόνωσης του Σαλβίνι, την επίτευξη modus vivendi χωρίς λιτότητα με τους Ευρωπαίους και την επίλυση του μεταναστευτικού με τη συναίνεση και συμμετοχή των βορειοευρωπαίων. Πρόκειται όμως για αλληλένδετα ζητήματα καθώς η επίλυσή τους βασίζεται στην αρχή των συμμαχιών, συνεπώς, θα χρειαστεί να διαλέξει φίλους και εχθρούς.
Αυτό που πολλοί θεωρούσαν ακατόρθωτο, τελικά γίνεται πραγματικότητα. Τα Πέντε Αστέρια και η κεντροαριστερά συνθέτουν κυβέρνηση με προοδευτικό προσανατολισμό. Κατευθυντήριες γραμμές της η δημιουργία θέσεων εργασίας, η βελτίωση των σχέσεων με τις Βρυξέλλες και η αλλαγή πολιτικής στο μεταναστευτικό. Ο Κόντε στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας μίλησε για έναν νέο ουμανισμό, προλειαίνοντας το έδαφος για αλλαγές στην πολιτική για το μεταναστευτικό.
Πρόκειται όμως για πρόκληση, καθώς ήταν απαίτηση του Δημοκρατικού Κόμματος για να μπει στην κυβέρνηση και παράλληλα παγίδα, καθώς σ΄αυτό βασίζεται ο Σαλβίνι για να διατηρήσει και να ενισχύσει τα ερείσματα που διαθέτει στην κοινωνία.
Η κυβέρνηση, θα πρέπει τώρα να αντέξει μέχρι το τέλος της τετραετίας. Το Δημοκρατικό Κόμμα έχει εσωτερικά προβλήματα, διότι ο μηχανισμός των βουλευτών του ελέγχεται από τον πρώην πρωθυπουργό, Ματέο Ρέντσι. Όσο για τα Πέντε Αστέρια, υπάρχουν στελέχη τους (όπως ο Αλεσσάντρο Ντι Μπατιστα), που αμφισβητούν ανοικτά την συνεργασία με τους Δημοκρατικούς.
Τόσο οι Πεντάστεροι, όσο και οι Δημοκρατικοί, βέβαια, στην φάση αυτή, φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν τον προοδευτικό χώρο και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μελλοντικές συγκρούσεις.
Είναι επίσης σαφές, ότι μέσα σε ένα χρόνο ο Τζουζέπε Κόντε κατάφερε να ενισχύσει σημαντικά το πολιτικό του προφίλ. Στην αρχή όλοι τον κατηγορούσαν ότι ήταν μια μαριονέτα και ότι τα νήματα κινούσαν ο Σαλβίνι και ο Ντι Μάιο. Τώρα έχει αποκτήσει μεγάλη αυτονομία κινήσεων και θεωρείται κορυφαίο στέλεχος του κινήματος που ίδρυσε ο Γκρίλλο, έστω και αν διατηρεί και ένα προφίλ νομικού που ασχολείται μόνον προσωρινά με την πολιτική.
Όσο για τον Ματτέο Σαλβίνι τέλος θεωρεί ότι όλα έγιναν για να απομονωθεί η Λέγκα. Τώρα όμως εγκαταλείπει αναγκαστικά το υπουργείο εσωτερικών και η προβολή του μειώνεται αισθητά.
