Στρατηγική ταχείας εναλλαγής θεμάτων ακολουθεί το Μαξίμου, ενώ ο πρωθυπουργός αναλαμβάνει το βάρος της εξόδου από την εσωστρέφεια και τη δημιουργία συνθηκών επαγρύπνησης της κοινωνίας και πεδίων σύνθεσης για το πολιτικό προσωπικό. Παράλληλα, αναδεικνύοντας θέματα που προκαλούν κοινωνικές διεργασίες, καλλιεργεί σκηνικό διεύρυνσης του πεδίου ιδεολογικής αντιπαράθεσης, με στόχο το “ξεσκαρτάρισμα” στο χώρο του κέντρου, την απογύμνωση της Δεξιάς από δεσμούς και ερείσματα και εν τέλει την απομόνωσή της.
Η ατζέντα που υλοποιεί ο Αλέξης Τσίπρας δεν παρεκκλίνει από τα συμφωνηθέντα στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και από τα αναμενόμενα, όμως ο τρόπος πολιτικής εκμετάλλευσης και η δαρκής εναλλαγή του σκηνικού προκαλούν αντιδράσεις, καθώς δημιουργούνται πιεστικές συνθήκες που προκαλούν ταχεία επώαση.
Προβάλλοντας θέματα που προκαλούν κλυδωνισμούς στη Δεξιά και αναγκάζουν το Κέντρο να τοποθετηθεί, ο Αλέξης Τσίπρας χτίζει τείχος μπροστά από τον προοδευτικό χώρο, περιορίζοντας τις προσβάσεις και τα περιθώρια συνεργασιών, προδιαγράφοντας ένα κονιορτοποιημένο και πολωμένο μετεκλογικό σκηνικό.
Από την άλλη πλευρά, η πολιτική επικάλυψης θεμάτων και διαρκούς αναδιάρθρωσης της ατζέντας, δίνει την πρωτοβουλία των κινήσεων, επιβάλλει και εμπεδώνει την πολιτική κυριαρχία και μειώνει το χρόνο τριβής με την αντιπολίτευση και τα media, περιορίζοντας τις φθορές σε πλατφόρμες και πρόσωπα. Παράλληλα, ο Αλέξης Τσίπρας, διατηρεί ανοιχτά όλα τα θέματα και τα μέτωπα και μπορεί να επανέρχεται σε αυτά κατά το δοκούν, μεγιστοποιώντας το προσδοκώμενο όφελος ή διαχειριζόμενος σε βάθος χρόνου το πολιτικό κόστος.
Επιλέγει υψηλούς ρυθμούς και καθιστά αδύνατη την άσκηση δομικής και στοχευμένης αντιπολίτευσης
Με αυτούς τους ρυθμούς ο Αλέξης Τσίπρας αναγκάζει τους αντιπάλους του να αναλώνονται σε αντιπαραθέσεις χαμηλής πολιτικής αξίας, χωρίς να προλαβαίνουν να διατυπώσουν ολοκληρωμένες θέσεις και σπαταλώντας πολιτικό και χρηματικό κεφάλαιο σε ένα διαρκώς εναλλασσόμενο πολιτικό παιχνίδι.
Ο πρωθυπουργός έχει προαναγγείλει αλλαγή του κυβερνητικού μείγματος, ή ακόμα και κυβέρνηση μειοψηφίας, προοπτική που τον αναγκάζει να διαμορφώσει τις απαραίτητες ισορροπίες έτσι ώστε να μην αμφισβητηθεί η πολιτική σταθερότητα, ενόψει της ψήφισης του Σκοπιανού.
Στήριξη προς αυτή την κατεύθυνση έχει ήδη βρει από το Ποτάμι, ωστόσο η διασφάλιση της βιωσιμότητας της κυβέρνησης, απαιτεί την προώθηση ατζέντας, η οποία θα δρα αφενός συνεκτικά και ταυτόχρονα θα επιτάσσει την επιβίωση της κυβέρνησης, ως μοναδική λύση για την έγκαιρη περαίωσή της.
Με το Σκοπιανό σε εξέλιξη στην πΓΔΜ, αλλά στη “συντήρηση” στην Ελλάδα, τις ελληνοαλβανικές σχέσεις σε δύσκολη καμπή και την ακροδεξιά να καλπάζει στην Ευρώπη, η πρωτοβουλία αναθεώρησης του Συντάγματος με πρόταγμα τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας, είναι ένα ζήτημα που όχι μόνο δεν θα συναντήσει αντιστάσεις από τη Δεξιά αλλά θα κινητοποιήσει και κοινωνικές δυνάμεις. Το θέμα όμως, αντιθέτως με τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα δεν έκλεισε τώρα, αλλά μόλις άνοιξε, καθώς το προσύμφωνο Τσίπρα-Ιερώνυμου θα τεθεί προς διαβούλευση στο Υπουργικό Συμβούλιο και την Ιερά Σύνοδο.
Παράλληλα, όμως, η προσπάθεια της αντιπολίτευσης να αναδείξει ελλείψεις και ανακολουθίες προσκρούει στην προοπτική 10,000 χιλιάδων προσλήψεων στο Δημόσιο, χώρος που δημιουργείται από τη διαγραφή των κληρικών από τις λίστες της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών. Το θέμα αναμένεται να επανέλθει στην επικαιρότητα πολλές φορές ακόμα και σε διάφορα στάδια, καθώς θα κλείσει, εφόσον ψηφιστεί σε αυτή και την επόμενη Βουλή η αναθεώρηση του Συντάγματος.
Επιλέγει ζητήματα που θα ενεργοποιήσουν τις προοδευτικές δυνάμεις στην κοινωνία και στήνει αντιπαραθέσεις-παγίδα για να πολώσει και να εξουθενώσει την αντιπολίτευση
Επίσης, ανοιχτό παραμένει και το ζήτημα των συντάξεων, το οποίο αν και έχει εξασφαλίσει τις αρχικές εγκρίσεις βρίσκεται σε διαδικασία επώασης στην Ευρωζώνη. Οι υψηλοί τόνοι και η κριτική της αντιπολίτευσης, όμως, δίνουν την ευχέρεια στο Μαξίμου να επανέρχεται στο θέμα σε κάθε ευκαιρία ταυτίζοντας τη ΝΔ με τους σκληροπυρηνικούς άλλοτε του ΔΝΤ και άλλοτε του ESM. Με τον τρόπο αυτό καρπώνεται τα πολιτικά οφέλη, ενώ έχει ήδη προετοιμάσει το έδαφος για να χρεώσει οποιαδήποτε αποτυχία στις δυνάμεις από το εσωτερικό που αντιμάχονταν τη μη-μείωση.
Πιο σύνθετα αλλά πολιτικά εκμεταλλεύσιμα, στην επόμενη φάση τους, είναι τα ενεργειακά ζητήματα, καθώς η προώθηση των γεωτρήσεων στην Κύπρο, της εκμετάλλευσης των οικοπέδων νότια της Κρήτης, ο East Med και ο σταθμός αεριοποίησης LNG στην Αλεξανδρούπολη, εφόσον κινηθούν βάσει χρονοδιαγραμμάτων θα αλλάξουν το ενεργειακό μείγμα της χώρας και θα την αναβαθμίσουν γεωπολιτικά και γεωοικονομικά, περιορίζοντας ταυτόχρονα την τουρκική προκλητικότητα.
Στο ίδιο πλαίσιο αλλά με διαφορετικό χρονισμό και δυνάμεις που επιδρούν, βρίσκεται και το Κυπριακό, για την επίλυση του οποίου πιέζουν τώρα ΕΕ και ΗΠΑ, ενώ ενδιαφέρον εκδηλώνει και η Άγκυρα, η οποία προσπαθεί να αυξήσει το προσδοκώμενο όφελος. Το ζήτημα αυτό αναμένεται να προχωρήσει αισθητά μετά τη συνάντηση Τσίπρα-Ερντογάν που είναι προγραμματισμένη για τον Νοέμβριο.
Μικρότερου βεληνεκούς αλλά υψηλής αξίας είναι και τα εμπορικά θέματα, όπου οι καλές σχέσεις του Αλέξη Τσίπρα με τον Ντοναλντ Τραμπ εξασφάλισαν αρχικά τη μείωση των δασμών στις εξαγωγές σωλήνων στις ΗΠΑ και εν συνεχεία την εξαίρεση από τις νέες κυρώσεις κατά του Ιράν. Παράλληλα, σε εξέλιξη βρίσκεται και η προσέγγιση με τις ΗΠΑ, καθώς έχει προγραμματιστεί για τον τρέχοντα μήνα ο Στρατηγικός διάλογος.
Πιο ασαφές είναι το ζήτημα των Γερμανικών αποζημιώσεων, το οποίο βρίσκεται σε πρώιμα στάδια, ενώ υπάρχουν συζητήσεις ακόμα και με την Πολωνία για την υιοθέτηση ενιαίας γραμμής δράσης. Το θέμα αυτό, αναμένεται να διατηρηθεί σε ρόλο μπαλαντέρ και να χρησιμοποιηθεί ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις πριν τις ευρωεκλογές ή και μετά από αυτές, σε ρόλο μοχλού πίεσης προς την αντιπολίτευση για να λάβει θέση.
