Με την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο στις 20 Ιανουαρίου, ο Ντόναλντ Τραμπ αναποδογύρισε την αμερικανική εξωτερική πολιτική, τάραξε τις αγορές και μετέτρεψε το Οβάλ Γραφείο σε σκηνή διαρκών πολιτικών «happenings».
Ακολουθούν δέκα στιγμές-ορόσημα από τις πρώτες εκατό ημέρες του δεύτερου γύρου διακυβέρνησης του Ρεπουμπλικανού προέδρου:
Την ημέρα της ορκωμοσίας του, ο Τραμπ μπαίνει στο Οβάλ Γραφείο με τον μαρκαδόρο στο χέρι και υπογράφει 26 εκτελεστικά διατάγματα – αριθμός ρεκόρ για πρώτο 24ωρο οποιουδήποτε προέδρου των ΗΠΑ.
Αποχωρεί από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα και τον ΠΟΥ, αμφισβητεί το δίκαιο του εδάφους, χαρίζει στους καταδικασμένους για την επίθεση της 6ης Ιανουαρίου. Το στίγμα της νέας προεδρικής γραμμής είναι σαφές: ανατροπή κάθε πτυχής της προηγούμενης τάξης πραγμάτων.
Σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Benjamin Netanyahu, ο Τραμπ δηλώνει ότι οι ΗΠΑ θα αναλάβουν τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας, θα εκδιώξουν τους Παλαιστινίους και θα ανοικοδομήσουν την περιοχή ως «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής».
Η διεθνής κατακραυγή είναι άμεση. Τρεις εβδομάδες αργότερα, ο πρόεδρος αναπαράγει βίντεο τεχνητής νοημοσύνης που απεικονίζει μια φανταστική, «τουριστική» Γάζα.
Την παράσταση στο Οβάλ Γραφείο κλέβει ένας άλλος… πρωταγωνιστής: ο Elon Musk, με τον τετράχρονο γιο του «Χ» στους ώμους. Ο ιδρυτής της Tesla έχει αναλάβει να προχωρήσει σε μαζικές περικοπές δημόσιων δαπανών. Από τότε, εμφανίζεται συχνά δίπλα στον Τραμπ – ακόμα και σε αγώνες κατς.
Στις 12 Φεβρουαρίου, ο Τραμπ βάζει τέλος στην απομόνωση του Vladimir Putin με τηλεφωνική συνδιάλεξη 90 λεπτών. Ακολουθεί νέα επικοινωνία στις 28 του μήνα και σειρά επαφών χωρίς την παρουσία Ευρωπαίων. Παρότι δεν έχει επιτευχθεί κατάπαυση πυρός στην Ουκρανία, έχουν γίνει δύο ανταλλαγές κρατουμένων.
Στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, ο αντιπρόεδρος J. D. Vance προκαλεί αναστάτωση λέγοντας ότι τον ανησυχεί περισσότερο η περιορισμένη ελευθερία έκφρασης στην Ευρώπη παρά η Ρωσία ή η Κίνα. Από τότε, η κυβέρνηση Τραμπ κατηγορεί ανοιχτά τους Ευρωπαίους ότι εκμεταλλεύονται τις ΗΠΑ.
Με τον Ουκρανό πρόεδρο Volodymyr Zelensky, οι σχέσεις ήταν ήδη τεταμένες. Στη συνάντηση στον Λευκό Οίκο, ο Τραμπ τον «επιπλήττει» μπροστά στις κάμερες, προκαλώντας αίσθηση παγκοσμίως. Η αμερικανική στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία παραμένει μετέωρη.
Στις 7 Μαρτίου, η κυβέρνηση Τραμπ παγώνει χρηματοδοτήσεις 400 εκατ. δολαρίων προς το Columbia, κατηγορώντας το για ανοχή στον αντισημιτισμό στις φοιτητικές διαδηλώσεις για τη Γάζα. Συλλαμβάνεται Παλαιστίνιος ακτιβιστής, με κίνδυνο απέλασης. Ακολουθεί νέο πάγωμα – 2,2 δισ. για το Harvard.
Μάρτιος: η κυβέρνηση επικαλείται νόμο του 18ου αιώνα και απελαύνει πάνω από 200 μετανάστες με την κατηγορία πως ανήκουν σε βενεζουελάνικη συμμορία. Η δικαιοσύνη αντιδρά, αλλά η κυβέρνηση δεν υπακούει στις αποφάσεις ούτε όταν πρόκειται για λάθος απελάσεις.
Ο Τραμπ, σε φάση «μεγάλων ιδεών», ζητά πίσω τη διώρυγα του Παναμά, οραματίζεται τον Καναδά ως 51η πολιτεία και θέτει ξανά ζήτημα προσάρτησης της Γροιλανδίας. Στις 26 Μαρτίου επαναλαμβάνει: «Πρέπει να την αποκτήσουμε». Ο αντιπρόεδρος Vance, δύο μέρες αργότερα, αγνοείται από τους Δανούς και περιορίζεται σε επίσκεψη στην αμερικανική βάση του Πιντούφικ.
Στις 2 Απριλίου, ο Τραμπ εξαγγέλλει δασμούς σε δεκάδες χώρες: 10% ελάχιστο, 20% για Ε.Ε., 34% για Κίνα. Οι αγορές πανικοβάλλονται. Στις 9 Απριλίου, τους αναστέλλει για 90 ημέρες – εκτός της Κίνας, όπου εκτινάσσονται στο 145%. Παρά την προσωρινή ανάσα, η διεθνής αβεβαιότητα παραμένει.
