Πολιτικό ρίσκο που απορρέει από την υπερσυγκέντρωση εξουσιών στον πρωθυπουργό αναγνώρισε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, σημειώνοντας παράλληλα τον κίνδυνο επικράτησης λαϊκιστικών κομμάτων ως απόρροια της προσπάθειας δημιουργίας εύκολων πολιτικών διπόλων.
Ζήτημα υπερσυγκέντρωσης εξουσιών στον πρωθυπουργό έθεσε με παρέμβασή του στο MEGA ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αφήνοντας να εννοηθεί ότι απαιτούνται νέα θεσμικά αντίβαρα.
Στην ουσία, ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μιλάει για υποβόσκοντα θεσμικό ολοκληρωτισμό και αποσάθρωση των αρμών εξουσίας στην Ελλάδα, έκανε λόγο, εμμέσως πλην σαφώς, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μιλώντας για την υπέρμετρη ενίσχυση του θεσμού του πρωθυπουργού.
Σε συνδυασμό με προηγούμενη τοποθέτησή του για τη θεσμική εκτροπή που επιχειρεί να επιβάλλει η κυβενρητική πλειοψηφία παρακάμπτωντας την προανακριτική επιτροπή, όταν σημείωσε ότι οι κινήσεις αυτές σημειώνονται και διεθνώς, προκύπτει ότι η θεσμική ανισορροπία αυτή αναγνωρίζεται ως πολιτικό ρίσκο που μπορεί να υπονομεύσει τη θέση της χώρας στο διεθνές γεωπολιτικό σκηνικό.
Μάλιστα, σχολίασε και την επιλογή του κ. Τασούλα ως ΠτΔ από τον κ. Μητσοτάκη: «Γίνεται πανίσχυρος, τους επιλέγει όλους εκείνος, από τον ΠτΔ και τελικά ολόκληρο το κράτος» εξήγησε ο κ. Βενιζέλος.
Παράλληλα, ο Βαγγέλης Βενιζέλος έκανε λόγο για κίνδυνο επικράτησης λαϊκιστικών μορφωμάτων, καθώς αυτά εργαλειοποιούνται από τη Νέα Δημοκρατία για τη διαμόρφωση ενός “εύκολου” πολιτικού δίπολου.
Επισημαίνοντας ευρύτερα πολιτικά ζητήματα, σημείωσε: «Υπάρχει και ένα πρόβλημα διόγκωσης των ανισοτήτων. Το μεγαλύτερό μας πρόβλημα είναι η εθνική ανασύνταξη. Μιλάμε για την Αναθεώρηση του Συντάγματος. Έχουμε φτάσει σε ένα σχήμα έντονης συγκέντρωσης της εξουσίας, το πρόσωπο του πρωθυπουργού έχει καταστεί υπερβολικά ισχυρό, υπάρχει μία μονοπρόσωπη εξουσία».
«Προσβλητικό για τη χώρα να υπάρχει μόνο ένας υποψήφιος πρωθυπουργός»
Επιπλέον, υπογράμμισε ότι «τίποτα δεν είναι πιο προβληματικό και προσβλητικό για τη χώρα από το να λέμε, ή πολύ περισσότερο να αποδεχόμαστε, ότι υπάρχει μόνο ένας υποψήφιος πρωθυπουργός και ότι υπάρχει μόνο μία λύση, ένα κόμμα».
Ανεβαίνει η Πλεύση Ελευθερίας, αυτό είναι πρόβλημα
Αναφερόμενος στη δημοσκοπική πτώση του ΠαΣοΚ, ο κ. Βενιζέλος σχολίασε: «Το ΠαΣοΚ χάνει γιατί υπάρχει ένα φλερτ της κοινωνίας και της Νέας Δημοκρατίας με δυνάμεις οι οποίες είναι δημαγωγικές, απλουστευτικές, ανεύθυνες». Πρόσθεσε δε ότι «η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης θα προτιμούσε να έχει απέναντί της ένα μη θεσμικό, μη συστημικό κόμμα. Δημοσκοπικά αναδεικνύεται η Πλεύση Ελευθερίας. Αυτό είναι πρόβλημα. Διότι αν η σκέψη είναι ότι θα φτιάξω ένα δίπολο, με έναν υπεύθυνο πόλο και έναν ανεύθυνο πόλο εκτός πλαισίου, θα είναι όπως στη Γαλλία, όπου ο Σιράκ είπε ψηφίστε με ως πρόεδρο παρότι δεν με θέλετε, για να μην βγει πρόεδρος ο πατέρας Λεπέν. Πολλές φορές πάει η στάμνα στη βρύση και κάποια στιγμή σπάει».
Σχετικά με τη στρατηγική του ΠαΣοΚ, τόνισε: «Νομίζω ότι αυτό που λέει ο Νίκος Ανδρουλάκης για την αυτόνομη πορεία του ΠαΣοΚ είναι υπαρξιακά αναγκαίο. Δεν μπορεί να μπει σε συζητήσεις για συνεργασίες και μάλιστα προεκλογικές».
Κοινωνικό αίτημα η σωστή λειτουργία του κράτους
Αναφορικά με τις κινητοποιήσεις για την τραγωδία των Τεμπών, δήλωσε: «Υπάρχει μια δυσαρέσκεια και ένα αίτημα να λειτουργεί σοβαρά το κράτος, να σέβεται τους πολίτες. Αυτό είναι ένα πανίσχυρο μήνυμα, το οποίο είμαι βέβαιος ότι το έχουν εισπράξει όλοι όσοι πρέπει να το εισπράξουν. Θέλω να ελπίζω ή έστω παρακαλώ να ληφθεί πάρα πολύ υπόψη αυτή η έντονη διαμαρτυρία που διατυπώθηκε με αξιοπρέπεια, παρότι υπήρχαν παράγοντες που ήθελαν να δείξουν ότι καθοδηγούν ή ότι ελέγχουν την αντίδραση της κοινωνίας. Μιλάω για κόμματα και πρόσωπα».
Η κυβέρνηση παρενέβη πέραν των εξουσιών της
Σχετικά με τους κυβερνητικούς χειρισμούς γύρω από το σιδηροδρομικό δυστύχημα, ανέφερε: «Το λάθος της κυβέρνησης ήταν ότι η ίδια έλαβε αμέσως θέση επί της ουσίας. Δηλαδή, υιοθέτησε ή απέρριψε εκδοχές οι οποίες αφορούν τα πραγματικά περιστατικά και τις υπερασπίστηκε ή, όταν άκουγε αντίθετη εκδοχή, αντιδρούσε. Η κυβέρνηση δεν είχε κανένα λόγο να εμπλακεί σε μία δημόσια συζήτηση από την πρώτη στιγμή και επί δύο χρόνια. Αυτά είναι αντικείμενο ανάκρισης και μετά δίκης. Η κυβέρνηση ως εκτελεστική εξουσία δεν έχει αυτή την αρμοδιότητα. Ως εκ τούτου, δεν έπρεπε να καταστεί «διάδικος» στην υπόθεση, γιατί μετά προκαλείται η συζήτηση μήπως επηρεαστεί η έκβαση και της δικαστικής κρίσης, αφού η κυβέρνηση έχει μία αφήγηση και δεν θέλει να ακούσει άλλο αφήγημα από τη δικαιοσύνη τελικά;».
