Ο υποψήφιος του κυβερνώντος Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος Λάι Τσινγκ-τε επικράτησε στις προεδρικές εκλογές της Ταϊβάν, αποτέλεσμα αναμενόμενο μεν, που γίνεται όμως αντιληπτό ως πρόκληση από το Πεκίνο, ανεβάζοντας έτι περαιτέρω την ένταση στη Νότια Σινική Θάλασσα.
Οι προεδρικές εκλογές της Ταϊβάν θεωρούνται καθοριστικού χαρακτήρα για την πορεία των σχέσεων του νησιού με την Κίνα κατά την επόμενη τετραετία. Το διακύβευμα είναι η ειρήνη και σταθερότητα της Ταϊβάν, η οποία απέχει 160 χλμ. από τις ακτές της Κίνας και από το Πεκίνο θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι, καθώς η κινεζική κυβέρνηση δεν έχει αποκλείσει την άσκηση βίας για την ανάκτησή της.
Για το Πεκίνο, οι προεδρικές εκλογές στην Ταϊβάν συνιστούσαν επιλογή μεταξύ πολέμου και ειρήνης, αφού αντιτίθεται στον Λάι Τσινγκ-τε, ο οποίος, όπως και ο προκάτοχός του Τσάι Ινγκ-ουέν, απορρίπτουν τις κινεζικές διεκδικήσεις επί της κυριαρχίας της Ταϊβάν. Αμφότεροι δηλώνουν διατεθειμένοι να συνομιλήσουν με το Πεκίνο, που όμως αρνείται κάθε επαφή μαζί τους και τους χαρακτηρίζει «αποσχιστές».
Το Πεκίνο φερόταν να υποστηρίζει τον Χου Γιου-ι, υποψήφιο του φιλοκινεζικού Εθνικιστικού Κόμματος, πιο γνωστού ως Κουομιτάνγκ. Ο Χου είχε επίσης δεσμευθεί να επανεκκινήσει τις συνομιλίες με την Κίνα, ενισχύοντας παράλληλα την άμυνα της Ταϊβάν, ενώ υποσχέθηκε, εφ’ όσον εκλεγεί, να μην κινηθεί προς την κατεύθυνση της ένωσης των δύο πλευρών των Στενών της Ταϊβάν.
Στην Ταϊβάν η εξουσία εναλλάσσεται από την δεκαετία του ’90 μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος και του Κουομιτάνγκ. Ο Κο Ουέν-τζε, υποψήφιος του μικρότερου Λαϊκού Κόμματος της Ταϊβάν, φιλοδοξούσε στις εκλογές αυτές να αποτελέσει τον τρίτο πόλο και για τον λόγο αυτό υπήρξε ιδιαίτερα ελκυστικός στους νέους που ήθελαν μια εναλλακτική σε σχέση με τα δύο μεγαλύτερα κόμματα. Ο Κο είχε επίσης δηλώσει υπέρ των συνομιλιών με το Πεκίνο, ξεκαθαρίζοντας πως η κόκκινη γραμμή του είναι η δημοκρατικότητα και η ελευθερία της Ταϊβάν.
Πέραν των σχέσεων με την Κίνα, κυρίαρχα θέματα στην ατζέντα των προεδρικών ήταν η επιβράδυνση της οικονομίας, οι στάσιμοι μισθοί και η εκτόξευση της αξίας των ακινήτων.
