Σοβαρούς κινδύνους για την παγκόσμια οικονομική ασταθερότητα έχει ο εντεινόμενος γεωοικονομικός ανταγωνισμός ΗΠΑ και ΕΕ με την Κίνα, σύμφωνα με ανάλυση του ΔΝΤ.
Η ανάλυση του ΔΝΤ αποτιμά τις μεσοπρόθεσμες επιπτώσεις της στρατηγικής de-risking που ακολουθούν ΗΠΑ, Κίνα και ΕΕ, επανακώντας παραγωγικές δομές στο εσωτερικό και σε κοντινές φίλιες χώρες. Εκτός από τον γεωοικονομικό αντίκτυπο, η εμπορική αποσύνδεση Ασίας και Δύσης, περιορίζει τους συνεκτικούς κρίκους, εντείνοντας την αβεβαιότητα και οδηγεί σε έξαρση εντάσεων, που παρέμεναν υπό έλεγχο λόγω της υπεροχής των οικονομικών οφελών.
Η σημασία της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία έχει αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες και υπήρξε μια ιδιαίτερα κρίσιμη κινητήρια δύναμη για την εμπορική ολοκλήρωση στην Ασία.
Οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης της Κίνας, όπως και άλλων χωρών, θα καθοριστούν εν μέρει από μεγάλες δυνάμεις όπως η σύγκλιση προς τα επίπεδα εισοδήματος και τα δημογραφικά στοιχεία των προηγμένων οικονομιών.
Ωστόσο, οι βασικοί μοχλοί διαρθρωτικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της δυναμικής των εγχώριων μεταρρυθμίσεων, και εξωτερικοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του γεωοικονομικού κατακερματισμού, επηρεάζουν επίσης σημαντικά αυτήν την πορεία.
Ποιες θα ήταν οι πιθανές επιπτώσεις για την Ασία και πέρα από αυτές τις διαφορετικές πορείες ανάπτυξης; Στο τελευταίο Economic Outlook του ΔΝΤ για την περιφερειακή οικονομική προοπτική για την Ασία και τον Ειρηνικό, αξιολογούνται εκτενώς οι πιθανές επιπτώσεις ενός σεναρίου καθοδικής πορείας από το «de-reisking» μεταξύ Κίνας και οικονομιών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Όπως δείχνει το διάγραμμα οι λεγόμενες στρατηγικές απορρόφησης κινδύνου από την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες του ΟΟΣΑ που στοχεύουν στην ανανέωση της εγχώριας παραγωγής ή σε φίλες- οδηγούν σε de facto απομάκρυνση εντείνοντας τον γεωοικονομικό ανταγωνισμό, εντείνοντας τον κίνδυνο για σημαντική αναπτυξιακή υστέρηση διεθνώς, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχουν νέοι εμπορικοί περιορισμοί με τρίτες χώρες —ειδικά στην Ασία.
Αν και ο επαναπατρισμός δραστηριοτήτων είναι =ιδιαίτερα επώδυνος για όλους, είναι αξιοσημείωτο ότι η φιλική υποστήριξη δεν αποφέρει καθαρά οφέλη για τρίτες χώρες μακροπρόθεσμα.
Αυτό συμβαίνει επειδή τα οφέλη από την εκτροπή του εμπορίου αντισταθμίζονται από τις επιπτώσεις της συρρίκνωσης τόσο στην Κίνα όσο και στον ΟΟΣΑ.
Για την περιοχή, τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι οι τρίτες χώρες δεν θα πρέπει να περιμένουν να επωφεληθούν παθητικά από τις πολιτικές υποστήριξης φίλων, αλλά μάλλον να επιδιώξουν ενεργά μεταρρυθμίσεις που μπορούν να τις βοηθήσουν να ενσωματωθούν περαιτέρω στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού.
Για τις συστημικές οικονομίες σε όλο τον κόσμο, υπάρχει επείγουσα ανάγκη για εποικοδομητικό διάλογο για την επίλυση των υποκείμενων πηγών εντάσεων και την αντίσταση στα δαπανηρά αποτελέσματα κατακερματισμού.
Στην Κίνα, οι κίνδυνοι που εγκυμονεί ο κατακερματισμός για τη μεσοπρόθεσμνη ανάπτυξη υπογραμμίζουν την ανάγκη για ολοκληρωμένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα βοηθήσουν τα επίπεδα εισοδήματος να συγκλίνουν ταχύτερα με αυτά των προηγμένων οικονομιών, όπως ο περιορισμός των χασμάτων παραγωγικότητας μεταξύ κρατικών και ιδιωτικών επιχειρήσεων και περαιτέρω άνοιγμα των τομέων στον ανταγωνισμό. Η έρευνά του ΔΝΤ δείχνει ότι η επίτευξη αυτού θα είχε επίσης σημαντικές θετικές επιπτώσεις για άλλες οικονομίες στην Ασία.
