Ο κλάδος της Υγείας, αυτός ο μεγάλος “ασθενής”, αποτελεί το στοίχημα όλο και περισσότερων ασφαλιστικών επιχειρήσεων για βαθύτερη διείσδυση στην κοινωνία.
Η δημιουργία και απόδοση αξίας για “καλή υγεία και ευημερία” -ο τρίτος από τους παγκόσμιους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDG3 – UN Sustainable Development Goals 2030) είναι στοιχείο, άλλωστε, του πυρήνα της ασφαλιστικής αποστολής κάθε άλλο παρά φιλολογικό.
Θα άξιζε να εξεταστεί ενδελεχώς η προοπτική της Ασφάλισης Υγείας – τα δεδομένα για τη βιωσιμότητα της. Ποιό είναι το πρόσημο της κερδοφορίας, το combine ratio από έτος σε έτος (και ειδικά πέρυσι, που έγινε σημαντική χρήση υπηρεσιών μετά τον κύκλο των περιορισμών της πανδημίας) για τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Υγεία; Πόσο χρειάστηκε να αυξηθούν τα ασφάλιστρα για να σωθεί ο λογαριασμός; Ποιές επενδύσεις των εταιρειών στον κλάδο μπορούν να λύσουν τον γρίφο;
Η βιωσιμότητα (sustainability, για την οποία κόπτονται οι πάντες) του κλάδου Υγείας στην ασφαλιστική βιομηχανία, που προϋποθέτει όγκο παραγωγής συμβολαίων και προσιτό κόστος – δηλαδή χαμηλό ασφάλιστρο, εκτιμώ πως θα εξαρτηθεί από τέσσερεις βασικούς παράγοντες:
Από τις συνέργειες συμπληρωματικότητας με την κρατική ασφάλιση και την εκ βάθρων αναδημιουργία ενός σύγχρονου, ολιστικού Εθνικού Συστήματος Υγείας (“δημόσιο” σημαίνει κρατικό και ιδιωτικό μαζί) με ωφελημένο οικονομικά και σε υπηρεσίες το σύνολο της κοινωνίας, χωρίς διακρίσεις κοινωνικών τάξεων, αλλά και την εθνική οικονομία (κρατικό κορβανά και επιχειρηματικότητα στην υγεία) χωρίς να πληρώνονται δύο και τρείς φορές οι ίδιες υπηρεσίες. Οι σχετικές συζητήσεις σε ακαδημαϊκό επίπεδο, κάθε φορά εν όψει εκλογικής αναμέτρησης -και τώρα- των θεσμικών φορέων με τους πολιτικούς, έχουν κουράσει. Από την ισορροπημένη, κατά το δυνατόν, μικρότερη εξάρτηση των ασφαλιστικών εταιρειών από μονοπωλιακές καταστάσεις παροχής υπηρεσιών υγείας, που εξακοντίζουν κατά το δοκούν το κόστος στα ύψη. Από την υιοθέτηση και εφαρμογή, επιτέλους, των DRG -Diagnosis Related Groupings- ώστε να γίνει πραγματικότητα ο εξορθολογισμός του νοσοκομειακού κόστους και στη χώρα μας, που παραμένει τρικοκοσμική σε αυτό το απλό κανονιστικό ζήτημα. Πού βρίσκεται αυτό το θέμα; Από την εισαγωγή της ψηφιακής υγείας – αξιοποίηση της ιατρικής τεχνολογίας, με έμφαση στον πρωτοβάθμιο έλεγχο, ώστε να ελαχιστοποιηθούν στο απαραίτητο οι ενδονοσοκομειακές υπηρεσίες (επισκέψεις και νοσηλείες). Το άρθρο στο insurancedaily.gr δίνει παράδειγμα ψηφιακών εφαρμογών: https://www.Και δεν είναι ζήτημα τάσεων και μόδας, αλλά βιώσιμης προσαρμογής για καλύτερη και φθηνότερη υγεία. Τί κάνουν σχετικά με την τεχνολογία στην υγεία οι ασφαλιστικές εταιρείες; Για τα άλλα τρία θέματα επαναλαμβάνονται εδώ και χρόνια συζητήσεις, χωρίς σοβαρά βήματα προόδου, ενώ τα ετησίως ανανεούμενα ασφάλιστρα υγείας τραβούν την ανηφόρα και τα “βλέπουν” -όπως λένε και οι χαρτοπαίκτες- μόνο οι έχοντες.
Ωστόσο, ειδικότερα στην ψηφιακή τεχνολογία, όπου στα θετικά των διαδικασιών στην Ελλάδα καταγράφεται η έγκαιρη ψηφιοποίηση της συνταγογράφησης, δεν συνταγογραφούνται ακόμη αγωγές ψηφιακής θεραπευτικής (DTx), όπως π.χ. συμβαίνει από το 2019 στο γερμανικό σύστημα υγείας.
Υπάρχει, βέβαια, μια ενθαρρυντική διαπίστωση για τη χώρα μας, υποσχόμενη και εκμεταλλεύσιμη: “Το 80% των νεοφυών επιχειρήσεων (startups) εστιάζουν στην Ψηφιακή Υγεία – συμπεριλαμβανομένων της τεχνητής νοημοσύνης (artificial intelligens), της ανάλυσης δεδομένων, των διαδικτυακών ή mobile εφαρμογών, του cloud computing, του λογισμικού, του Internet of thinks και της τριδιάστατης εκτύπωσης” (https://www.crisismonitor.gr/
(*) Γιάννης Ρούντος: Στέλεχος της ασφαλιστικής αγοράς (Interamerican) με τεσαρακονταετή εμπειρία και μέχρι τέλους του 2021 σε θέσεις ευθύνης για τις Εταιρικές Υποθέσεις, τη Δημόσια Εικόνα και Επικοινωνία, την Υπευθυνότητα και Βιώσιμη Ανάπτυξη, ενασχολείται συμβουλευτικά με ζητήματα κοινωνικής ευθύνης και ανάπτυξης, επιχειρηματικής ηθικής και πολιτισμού.
