Μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες στέλνει με άρθρο-παρέμβαση από την Κυριακάτικη Καθημερινή ο Αλέξης Παπαχελάς, υπογραμμίζοντας τους κινδύνους από τη μαζική παραγωγή σκανδάλων.
Τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιπτώσεις της μαζικής παραγωγής σκανδάλων και της αλληλεπικάλυψης των κρίσεων στη δημόσια σφαίρα, κρούει ο διευθυντής της Καθημερινής Αλέξης Παπαχελάς με άρθρο του που δημοσιεύεται στο Κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας και στο site. Μπορεί η λίστα των αποδεκτών να είναι ασαφής, σε μια πρώτη ματιά, αλλά ξεκαθαρίζει στην κατακλείδα. Γίνεται βέβαιο εξαντλητικά ξεκάθαρη σε μια προσεκτική ανάγνωση…
Καθώς τα σκάνδαλα προκαλούν και επικαλύπτουν κρίσεις στη δημόσια σφαίρα οι κίνδυνοι πολιτικού “μπαζώματος”, απόδοσης Δικαιοσύνης και συλλογικής αγανάκτησης των πολιτών αυξάνονται, δημιουργώντας πρόσθετους κινδύνους τόσο για το πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς όσο και για την κοινωνική συνοχή.
Παράλληλα, η παρέμβαση κρίση και άλλα μηνύματα προς την κυβέρνηση, τη Δικαιοσύνη και τα media, καθώς επιμένει στην ανάγκη να χυθεί άπλετο φως “έστω και καθυστερημένα, όταν ένα απόστημα σπάει”. Η διατύπωση αυτή αποτελεί σαφές μήνυμα προς όλους τους παράγοντες να μην παρασύρονται από τη λογική του μπαζώματος, καθώς αυτή εγκυμονεί συστημικά ρίσκα που μπορεί να μην ορατά δια γυμνού οφθαλμού αλλά μπορούν να οδηγήσουν σε πολιτικά ανισόρροπες καταστάσεις. Όπερ σημαίνει ότι αναμένει την διαλεύκανση του ΕΥΠGate και των σκανδάλων που απορρέουν απ’ αυτό. Επίσης, κάνει συγκεκριμένη μνεία στην θολή υπόθεση του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών της μαφίας… Στο ευρύτερο το πλαίσιο εντάσσεται και η ανεπίλυτη υπόθεση δολοφονίας του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ.
Αν και τα μηνύματα είναι πολλά, η ουσία εμπεριέρχεται στην κατακλείδα του κειμένου, την οποία αναδεικνύει και με moto, για όσους δεν φτάσουν στο τέλος…
“Δικαιοσύνη, κρατικές υπηρεσίες, δημοσιογραφία να κάνουμε όλοι το καθήκον μας εγκαίρως. Και ακόμη πιο σημαντικό, να χύνεται άπλετο φως, έστω και καθυστερημένα, όταν ένα απόστημα σπάει”.
Προηγουμένως, ο Αλέξης Παπαχελάς επαναφέρει το ξεκαθάρισμα λογαριασμών της Μαφίας, ως μείζον και ανοιχτό θέμα, επισημαίνοντας τον κίνδυνο ανάμειξής του με την “Κιβωτό”. Με τον τρόπο αυτό εστιάζει στην αντίδραση του συλλογικού υποσυνείδητου, παράλληλα όμως καταδεικνύει στην ουσία τις προσπάθειες σύμπλεξης σκανδάλων…
Το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά
Οταν άκουσα τα νέα για τις σοβαρές κατηγορίες κακοποίησης ανηλίκων στην «Κιβωτό» ομολογώ ότι δεν σοκαρίστηκα απλώς, ένιωσα σαν κάτι να σπάει μέσα μου. Δεν ξέρω αν οι κατηγορίες ευσταθούν και αν θα σταθούν στο δικαστήριο. Ξέρω όμως ότι δεν είμαι ο μόνος που νιώθω το ίδιο «άδειασμα». Είναι μπόλικη η σαπίλα γύρω μας. Περισσότερη από όση αντέχεται. Προσπαθείς λοιπόν πάντοτε να πιαστείς από νησίδες προσφοράς ή αριστείας, ανθρώπους-πρότυπα που κάνουν τη διαφορά στις ζωές των άλλων. Το κάνεις με πάθος και μανία γιατί κάπου, σε κάποιον πρέπει να πιστέψεις.
Είναι σημαντικό Δικαιοσύνη, κρατικές υπηρεσίες, δημοσιογραφία να κάνουμε όλοι το καθήκον μας εγκαίρως. Και ακόμη πιο σημαντικό, να χύνεται άπλετο φως όταν ένα απόστημα σπάει.
Το ερώτημα είναι γιατί δεν καταφέραμε ως κοινωνία να κάνουμε κάτι για να προλάβουμε το όποιο κακό έγινε σε μικρά παιδιά. Μήπως παγιδευτήκαμε από την επικοινωνιακή σαγήνη και δεν ρωτήσαμε όσο έπρεπε να ρωτήσουμε; Μήπως το κράτος δεν έκανε τη δουλειά του γιατί δεν ήθελε να ακούσει; Μήπως η δημοσιογραφία δεν έκανε τη δουλειά της γιατί αυτά τα θέματα θεωρούνται άλλοτε δυσάρεστα και άλλοτε ταμπού στη χώρα μας; Ολα αυτά είναι ερωτήματα που χρειάζονται απαντήσεις. Η απελπισία ή το «πω πω, Θεέ μου, σε τι να πιστέψω πια;» δεν οδηγούν πουθενά. Παρά μόνον σε έναν φαύλο κύκλο μαυρίλας και παράλυσης. Δεν είναι αυτό ακριβώς που έχουμε ανάγκη τώρα…
Υπάρχει όμως και ένας ακόμη κίνδυνος. Ολα όσα σκοτεινά συμβαίνουν γύρω μας, από τις κατηγορίες για την «Κιβωτό» μέχρι τα ξεκαθαρίσματα της ελληνικής μαφίας που έγιναν ρουτίνα, να μπουν στο ίδιο μπλέντερ. Οδηγώντας σε μια ξέφρενη αντισυστημικότητα πολίτες που είναι πολύ πιεσμένοι, δεν έχουν σε τι να πιστέψουν και νιώθουν και μια γενικευμένη αίσθηση αηδίας με όσα υποψιάζονται ότι γίνονται στο αθέατο κομμάτι της χώρας, τους σκοτεινούς υπονόμους. Γι’ αυτό είναι σημαντικό Δικαιοσύνη, κρατικές υπηρεσίες, δημοσιογραφία να κάνουμε όλοι το καθήκον μας εγκαίρως. Και ακόμη πιο σημαντικό, να χύνεται άπλετο φως, έστω και καθυστερημένα, όταν ένα απόστημα σπάει.