Βίαιες εκφάνσεις του ατνάρτικου πόλεων επανεμφανίζονται στααδιακά, υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα που δημιούργησε ο Ρουβίκωνας για τα όρια της βίας στο αναρχικό κίνημα.
Η πρωτοεμφανιζόμενη αναρχική ομάδα «Πυρήνες Άμεσης Επέμβασης – Πυρήνας Επαναστατικής Αλληλεγγύης» ανέλαβε την ευθύνη για τέσσερις επιθέσεις, οι οποίες μέχρι στιγμής χαρακτηρίζονταν εμπρηστικές και όχι τρομοκρατικές.
Η προκήρυξη, όπως αυτή δημοσιοποιείται από τις ανακοινώσεις της αστυνομίας, μοιάζει αρκετά ασυνάρτητη και σε ιδεολογική και πρακτική απόσταση από τα πλήγματα που φέρεται να καλύπτει.
Σε κάθε περίπτωση, στην προκήρυξή που δημοσίευσαν αναφέρουν ότι οι ενέργειές τους αποτελούν έκφραση συμπαράστασης “στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα και τους Γιάννη Δημητράκη και Νίκο Μαζιώτη που πραγματοποιούν απεργία πείνας στεκόμενοι έμπρακτα στο πλευρό του».
Όπως αναφέρουν ήταν η ομάδα που
- τοποθέτησαν εμπρηστικό μηχανισμό στο Στο Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών στο Κουκάκι,
- στη ΙΓ’ ΔΟΥ στην περιοχή της Κυψέλης,
- στο στο σπίτι του στελέχους της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού Κυβερνητικού Έργου της ΝΔ, Στράτου Μαυροειδάκου, στο Ίλιον και
- σε όχημα «μπάτσου» στην περιοχή των Πετραλώνων.
Ας πράξουμε επιτέλους τα αυτονόητα. Ας επιτεθούμε στην κρατική τρομοκρατία και τους ένστολους μισθοφόρους της».
Στην προκήρυξη προειδοποιούν πως «θα επανέλθουν σύντομα».
Οι επιθέσεις δεν είχαν λάβει ιδιαίτερη δημοσιότητα. Η μαζική ανάληψη ευθύνης όμως, προδίδει διαδικασία ωρίμανσης της οργάνωσης και ταυτόχονα ολοκλήρωσης ενός κύκλου δράσης. Η επιλογή των στόχων, με εξαίρεση τον κυβερνητικό αξιωματούχο, δείχνει ότι ευκαιριακή. Στο σύνολό τους οι στόχοι ήταν χαμηλής ή καθόλου φύλαξης, γεγονός που κατδεικνύει μικρή, άπειρη ομάδα.
Το ενδεχόμενο αναβίωσης πιο μαχητικών ομάδων από τα σπάργανα του αντάρτικου πόλεων παραμένει πάντα στο ζωντανή απειλή.
Υπάρχει όμως και μια ανακολουθία, καθώς στην προκήρυξη στοχοποιείται η ένστολη κρατική βία, αλλά τα πλήγματα -στην πλειονότητά τους- αφορούν πολιτικούς στόχους. Η επίθεση, μάλιστα, στο ΙΟΒΕ, βρίσκεται πολύ μακρά από το πλαίσιο που τίθεται στην προκήρυξη, γεγονός που κάνει τα χτυπήματα να μοιάζουν ακόμα και αποσυνδεδεμένα.