Ερωτηματικά και ανησυχία για την αποτελεσματική λειτουργία του επιτελικού κράτους, την κυβερνητική συνοχή ή ενδεχομένως τη στρατηγική του Μαξίμου σε μια σειρά από μέτωπα, προκαλεί η υπόθεση της σιωπηρά ακυρωθείσας παρουσίας του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, Αλκιβιάδη Στεφανή στις διχαστικές εκδηλώσεις της ΕΑΑΣ για “τις μάχες κατά των κουμμουνιστοσυμμοριτών” που διοργανώνονται στον Γράμμο και στο Βίτσι.
Ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, όπως αποκάλυψε το Armyvoice.gr, είχε αποδεχθεί σχετική πρόταση από την ΕΑΑΣ, ως εκπρόσωπος του πρωθυπουργού. Θα ήταν η πρώτη φορά που εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους θα συμμετείχε σε τέτοιου είδους διχαστικές εκδηλώσεις. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Όπως έγινε γνωστό μετά από 10 ημέρες
Η υπόθεση, κάθε άλλο παρά απλή είναι. Οι επί 10ήμερο, εξελίξεις, οι τελικές αποφάσεις, η επικοινωνιακή και πολιτική διαχείριση του ζητήματος, μάλιστα, καταδεικνύουν αυξημένο βαθμό συνθετότητας. Οι αρχικές εντυπώσεις, που δημιουργούνται από τη δυναμική που προσέλαβε υπόθεση στα media θα μπορούσαν να αποδειχθούν παραπλανητικές. Ενδεχομένως, η προσέγγιση του ζητήματος μέσα από το πρίσμα του μοντέλου διακυβέρνησης, του επιτελικού κράτους και του συνεπακόλουθου επικοινωνιακού σχεδιασμού, να δίνει πιο πειστικές απαντήσεις
Σε πρώτη ανάγνωση, όλα δείχνουν ότι επρόκειτο για μια επιπόλαιη, εν κρυπτώ και ενδεχομένως αψυχχολόγητη απόφαση του στρατηγού εν αποστρατεία και πρώην αρχηγού του ΓΕΣ, Αλκιβιάδη Στεφανή. Εν τέλει, το Μαξίμου, ανακάλεσε στην τάξη τον “απείθαρχο” πρώην στρατηγό και το θέμα θεωρείται λήξαν.
Όσοι αποδέχονται όμως αυτή την εκδοχή, μοιραία ενστερνίζονται και τη θεώρηση ότι ο πρώην αρχηγός ΓΕΣ και νυν υφυπουργός Άμυνας, δεν προέβλεψε, δεν είχε σχέδιο διαφυγής και οδήγησε την κυβέρνηση σε… ενέδρα.
Υπ, αυτό το σενάριο, η υπόθεση προκαλεί νέους κλυδωνισμούς, στις ήδη ταραγμένες σχέσεις του υφυπουργού Άμυνας με το Μέγαρο Μαξίμου και τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά.
Αυτή η εκδοχή υποστηρίζεται και από δημοσίευμα της “Καθημερινής”, το οποίο στοχοποιεί τον Αλκιβιάδη Στεφανή για το “πλωτό φράγμα”, το οποίο αποκαλεί “φράγμα Στεφανή”. Η κατασκευή στοίχισε 500 χιλιάδες ευρώ, κατακρίθηκε από την ΕΕ, κρίθηκε επικίνδυνο για πρόκληση ναυαγίων και θα κρίθηκε ότι θα ευνοούσε τους διακινητές και θα συνέβαλλε στην επικοινωνιακή καταβαράθρωση της Ελλάδας, με εικόνες πνιγμένων μεταναστών στο Αιγαίο. Εν τέλει και αφού παρελήφθη από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το “πλωτό φράγμα” μεταβιβάζεται στο Λιμενικό Σώμα, για να χρησιμοποιηθεί σε επιχειρήσεις απορρύπανσης, μόνο που τα στελέχη της Ακροφυλακής δεν εμφανίζονται ενθουσιασμένα.
The contrarian view
Η θεμελιώδης αντίφαση που δημιουργούσε η -για πρώτη φορά- επίσημη εκπροσώπηση ελληνικής κυβέρνησης σε εκδηλώσεις “μνήμης” που διχάζουν, ενώ η πάγια θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ότι ο εμφύλιος έχει τελειώσει πριν από 70 χρόνια, δεν άφηνε εξ αρχής πολλά περιθώρια.
Οι απόστρατοι, που διοργανώνουν παραδοσιακά τις εκδηλώσεις μίσους, δεν είναι τυχαίοι, όπως τυχαία δεν είναι η απουσία της οργανωμένης ελληνικής πολιτείας από αυτές.
Η τρέχουσα συγκυρία, όμως, παρουσιάζει αρκετές ιδιαιτερότητες, στο πλαίσιο των οποίων η ενδυνάμωση της σχέσης κυβέρνησης-ακροδεξιάς θα μπορούσε να αποδειχθεί πολιτικά… αξιοποιήσιμη.
Με δεδομένη την διαρκώς κλιμακούμενη ένταση στα ελληνοτουρκικά, τους συμβιβασμούς με Ιταλία και Αίγυπτο και την προοπτική διαλόγου και ενδεχομένως προσφυγής στη Χάγη, με την Τουρκία, η κυβέρνηση -θεωρείται σχεδόν βέβαιο- ότι θα αντιμετωπίσει κριτική από τον σκληρό πυρήνα της. Για τη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας, λοιπόν, γέφυρες, όπως αυτή που επιχείρησε να οικοδομήσεις ο Αλκιβιάδης Στεφανής θα ήταν χρήσιμες.
Το επίδικο και οι ισορροπίες, ήταν γνωστά εξ αρχής ακόμα και για τους αδαείς, πόσο μάλλον για τον φύση, θέση κι ιδιότητα, προνοητικό υφυπουργό Άμυνας στρατηγό εν αποστρατεία, Αλκιβιάδη Στεφανή. Τί ακριβώς συνέβη και πως ο κύριος Στεφανής εξετέθη; Πως αναγκάστηκε να το μαζέψει και πόσο είναι το τίμημα που θα πληρώσει ο ίδιος για να μην εκτεθεί ο πρωθυπουργός; Αυτές είναι ερωτήσεις, που μπορούν να απαντηθούν, με βάση διδάγματα από την επικοινωνιακή διαχείριση αντίστοιχων κρίσεων και την πολιτική πρακτική του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Οι υποθέσεις Μηταράκη και Βρούτση
Αντίστοιχες κρίσεις, με επίκεντρο το μεταναστευτικό αντιμετώπισε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρνηση, ως απόρροια της συγκρουσιακής δυναμικής στις διμερείς σχέσεις με την Τουρκία.
Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέκρουσε πρύμναν και αναγκάστηκε να επανασυστήσει το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, το οποίο είχε υποβαθμίσει σε υφυπουργείο, υπό τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Εν συνεχεία, η Ελλάδα αναγκάστηκε να καλύπτει διαβιβαστικές πληρωμές από τον εθνικό προϋπολογισμό εξαιτίας της αδράνειας και αναποτελεσματικότητας του αποσαθρωμένου μηχανισμού. Το “μάρμαρο” γι αυτό πλήρωσε η ηγεσία του νεοσύστατου υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότης Μηταράκης και Γιώργος Κουμουτσάκος. Η “Καθημερινή” -και τότε- έβαλε κατά της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου με δημοσιεύματα, για απώλεια κεφαλαίων. Το θέμα αυτό, όμως, ακολούθησε το μεγάλο φιάσκο με τα κλειστά κέντρα κράτησης στα νησιά, που οδήγησε σε βίαιες εξεγέρσεις και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ.
Παρά τα πυρά που δέχθηκε επανειλημμένως ο Νότης Μηταράκης και τις “ξώφαλτσες” ο Γιώργος Κουμουτσάκος, επωμιζόμενοι αποτυχίες, αμφότεροι διατήρησαν τις θέσεις τους στον πρόσφατο ανασχηματισμό. Στο θέμα ήταν αναμεμειγμένος και ο Αλκιβιάδης Στεφανής, οποίος είχε αναλάβει την ευθύνη της σχεδίασης και έγκαιρης κατασκευής τους από τον στρατό.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση, ο οποίος βρέθηκε στο επίκεντρο σφοδρής κριτικής και κοινωνικής κατακραυγής για τα εκπαιδευτικά voucher, στις αρχές της κρίσης του κορονοϊού, Την απόφαση, για επικά πλέον “vroucher” ανακάλεσε η κυβέρνηση, με απόφαση του Μεγάρου Μαξίμου. Ο Γιάννης Βρούτσης, όμως, παρέμεινε αλώβητος στη θέση του.