Στην καταγραφή και επισημοποίηση μιας αντιαπαράθεσης για εδαφικές διαφορές στον Έβρο προχώρησε η Αθήνα, καταθέτοντας διάβημα διαμαρτυρίας στην Άγκυρα για το ζήτημα που έχει προκύψει σε σημείο του νοτίου Εβρου με αφορμή την αλλαγή της κοίτης του ποταμού.
Σχετικάθέματα
Την ανάληψη δράσης για τη διευθέτηση του ζητήματος σε διμερές επίπεδο είχε προαναγγείλει με δηλώσεις του στην ΕΡΑ ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, υποβαθμίζοντας μάλιστα τη σοβαρότητα του θέματος, το οποίο η Αθήνα απεξαρτά από τις υπόλοιπες διεκδικήσεις που εγείρει αυτή την περίοδο και διαχρονικά η Τουρκία.
Όπως αναφέρουν διπλωματικές πηγές που επικαλείται η “Καθημερινή” πρόκειται για θέμα το οποίο ανέκυψε τις προηγούμενες εβδομάδες στον Εβρο, αυτή τη φορά με αφορμή την παρουσίαση ενός τμήματος ελληνικού εδάφους ως τουρκικού.
Ειδικότερα, στον Νότιο Εβρο, στη θέση Μελισσοκομείο, η οποία βρίσκεται σε ένα σημείο το οποίο πλημμυρίζει κάθε χρόνο μετά το φθινόπωρο και με βάση τους χάρτες του 1923 ανήκει στην Ελλάδα, βρίσκονται τις τελευταίες εβδομάδες στοιχεία της τουρκικής στρατοχωροφυλακής και των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας της γείτονος.
Το υπουργείο Εξωτερικών, δεν φαίνεται να δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην περίοδο και τη συγκυρία υπό την οποία εγείρεται η νέα αυτή τουρκική διεκδίκηση, παρά το γεγονός ότι ο τρόπος προσομοιάζει αυτόν που χρησιμοποιεί η Άγκυρα για να δημιουργήσει γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο.
Η διαφορά δεν είναι νέα και εδράζεται στην αλλαγή της κοίτης του ποταμού Εβρου. Η κοίτη έχει μετακινηθεί, με αποτέλεσμα στη θέση της να βρίσκεται πλέον ένα έλος, το οποίο το καλοκαίρι ξεραίνεται και τον χειμώνα πλημμυρίζει δημιουργώντας εκεί μια νησίδα. Αυτή τη μεταφορά της κοίτης εκμεταλλεύεται η Τουρκία προκειμένου να διεκδικήσει μια περιοχή η οποία φθάνει τα περίπου 16 στρέμματα.
Το θέμα αναδύεται επιτακτικά τώρα καθώς η Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού υλοποιεί σχεδιασμό για την επέκταση του φράγματος. Ωστόσο, η αναγνώριση εδαφικής διαφοράς σε αυτή τη φάση, με ανοιχτά σειρά ζητημάτων από την πλευρά της Τουρκίας, τα οποία επιχειρεί μάλιστα να οδηγήσει στη Χάγη, θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες επιπτώσεις.
Η Αθήνα επικαλείται τους χάρτες με τους οποίους χαράχθηκαν τα σύνορα το 1923 και έκτοτε κάποια σημεία του επιβεβαιώθηκαν εκ νέου, ακριβώς λόγω της ανάγκης υπολογισμού των αλλαγών που επήλθαν στο ανάγλυφο από την αλλαγή του ρου του ποταμού σε κάποια σημεία.
Για την ελληνική πλευρά το συγκεκριμένο εμπόδιο πρακτικά δημιουργεί προσκόμματα και στην προσπάθεια που γίνεται τους τελευταίους μήνες για επέκταση του φράχτη και στον Νότιο Εβρο, αλλά και για την οχύρωση της περιοχής, ώστε σε περίπτωση επανάληψης ενός σεναρίου όπως αυτό του Μαρτίου, να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες προώθησης νέου κύματος μεταναστών προς την Ελλάδα. Η Τουρκία επικαλείται τη χάραξη που αποτυπώνεται σε ψηφιακές πλατφόρμες και ελεύθερες πηγές (όπως η google).
Η Αθήνα αισθάνεται ότι έχει το νομικό πλεονέκτημα, γι αυτό και κινείται ενεργητικά, σε επίπεδο σύγκρισης πηγών και συμβάσεων που επικαλείται, έναντι της Τουρκίας, η οποία επιλέγει ad hoc υποστηρικτικό υλικό, απλώς για να εγείρει θέμα και να εμπλουτίσει το διπλωματικό της οπλοστάσιο, δίνοντας μάχες, που θα μπορούσε εύκολα και χωρίς κόστος να χάσει. Οι ίδιες μάχες, όμως, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πολιτικά και διπλωματικά από την Άγκυρα για να αποδείξει καλή θέληση, ειλικρίνια και βούληση, προκειμένου να οικοδομήσει εμπιστοσύνη ώστε να πείσει την Αθήνα και το διεθνή παράγοντα, ώστε να αποδεχθούν προσφυγή στη Χάγη με διευρυμένη ατζέντα.
