Η κλιματική είναι εδώ και οι επιπτώσεις της αισθητές, διαρκείς και δύσκολα αναστρέψιμες. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό, που βίωσε η Ευρώπη από τον εμφύλιο στη Συρία και τις επεμβάσεις σε Υεμένη, Ιράκ και Αφγανιστάν και οι αυξημένες ροές που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ από την κρίση στο Μεξικό και τη Βενεζουέλα, ωχρυούν μπροστά στις επιπτώσεις που θα έχει τα επόμενα χρόνια η κλιματική αλλαγή.
Οι κοινωνικές πιέσεις που υφίστανται χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Κύπρος και η Ισπανία, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να συγκριθούν με αυτό που έρχεται, καθώς τεράστιοι πληθυσμοί από την Αφρική μετακινούνται μαζικά, λόγω των ακραίων καταστάσεων που δημιουργεί η κλιματική αλλαγή και οι εμφύλιες συρράξεις στην περιοχή.
Μόνο το 2017, σχεδόν 19 εκατομμύρια νέες εσωτερικές μετακινήσεις καταγράφηκαν σε περισσότερες από 130 χώρες παγκοσμίως, προκαλούμενες κυρίως από ακραία καιρικά φαινόμενα όπως οι πλημμύρες και οι τροπικοί κυκλώνες, σύμφωνα με το Κέντρο Παρακολούθησης Εσωτερικών Μετακινήσεων. Αυτός ο αριθμός είναι υψηλότερος από αυτούς που εκτοπίστηκαν λόγω ένοπλης σύγκρουσης τον ίδιο χρόνο, και η κλιματική αλλαγή ολοένα και επιδεινώνει πολλά από αυτά τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Οι κάτοικοι μικρών νησιωτικών κρατών, όπως οι Νήσοι Μάρσαλ, το Βανουάτου και το Κιριμπάτι, φεύγουν από τις χώρες τους για να αποφύγουν τις αυξανόμενες παλίρροιες και τις ισχυρές καταιγίδες και να αναζητήσουν καλύτερες οικονομικές ευκαιρίες. Μια πρόσφατη έκθεση για την κλιματική αλλαγή του ΟΗΕ αποκάλυψε ότι πολλά νησιωτικά κράτη χαμηλού υψόμετρου θα αντιμετωπίσουν σοβαρότατη απειλή επιβίωσης εάν η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη υπερβεί τον 1,5 βαθμό Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα έως το 2100. Με τους τρέχοντες ρυθμούς, η αύξηση αυτή θα ξεπεράσει τους 3 βαθμούς Κελσίου και οι επιπτώσεις θα είναι πολύ πιο δραματικές.
Εκτός από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, η λειψυδρία είναι το μεγαλύτερο μέλημα τόσο των ανθρωπιστικών οργανώσεων όσο και των ομάδων στρατιωτικού σχεδιασμού. Η απειλή της ολοένα και πιο έντονης ξηρασίας προκαλεί μετανάστευση και συγκρούσεις σε περιοχές με εύθραυστες κοινωνικές και στρατιωτικές ισορροπίες.
Κλιματικές μελέτες έχουν συνδέσει τις αρχές του εμφυλίου πολέμου της Συρίας εν μέρει σε μία ακραία περίοδο ξηρασίας που έπληξε τη χώρα το 2007-2010, η οποία έφερε σε κίνηση πολιτικά γεγονότα που τελικά έθεσαν τη χώρα σε μια καταστροφική πορεία. Αυτή η ξηρασία έγινε πιο πιθανή και σοβαρή λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη, σύμφωνα με τα κλιματικά μοντέλα.
Οι περιοχές που κινδυνεύουν περισσότερο από τις αρνητικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στο εγγύς μέλλον περιλαμβάνουν πυκνοκατοικημένες περιοχές όπως η Ινδία, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές και επεκτείνονται σε όλο τον κόσμο, όπως στη Νότια Αμερική και την Αφρική, καλύπτοντας τους τόπους κατοικίας ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων.