Ως κίνηση που αυξάνει πολύπλευρα την πολιτική πίεση στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά ταυτόχρονα στοχεύει στην επανενεργοποίηση του κομματικού μηχανισμού και την αποκατάσταση διαύλων επικοινωνίας με την κοινωνία, ερμηνεύεται η συμπερασματική ανακοίνωση θέσεων της ομάδας των “53+” του ΣΥΡΙΖΑ, η συνεδρίαση της οποίας αποτελεί προοίμιο για τη σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής και την εκπόνηση νέου προγράμματος και σχεδίου δράσης.
Οι 53+ ζητούν ενίσχυση του ρόλου του κόμματος, σαφή στροφή αριστερά, συγκεκριμένους αντιπάλους, εντός και αεκτός χώρας και γραμμή που να εκπορεύεται από τα όργανα και όχι από το Μαξίμου. Υπάρχουν βέβαια και σημεία ταύτισης με τις θέσεις που έχει εκφέρει δημοσίως ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς επισημαίνεται ότι το
“Οι εξαγγελίες στη ΔΕΘ που έχουν θετικό πρόσημο, όπως και οι καταλήξεις των περιφερειακών συνεδρίων που έγιναν σε όλες τις περιφέρειες της χώρας, θα πρέπει να συνοδευτούν από κινήσεις ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους, τέτοιες, που να δημιουργούν ένα αρχικό, αλλά σταθερό πλαίσιο, “κοινωνικού μισθού”.
καθώς και αυτές “κατά της Ευρώπης φρούριο” και εναντίωσης σε φιλοναζιστικές πρακτικές και οργανώσεις.
Το κείμενο έχει αυξημένο ειδικό βάρος καθώς στην τάση συμμετέχουν αρκετοί εκ των κορυφαίων υπουργών με πρώτο τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Όταν λοιπόν η ανακοίνωση αναφέρεται στην
«ανάγκη μιας θαρραλέας στροφής στο κοινωνικό πεδίο, αξιοποιώντας στο έπακρο τον δημοσιονομικό χώρο και τις αισιόδοξες ρωγμές που έχουν δημιουργηθεί και μπορούν να υπάρξουν στη συνέχεια, με την “έξοδο από το μνημόνιο”»,
τότε είναι προφανές ότι έχει λάβει το πράσινο φως από τον υπουργό Οικονομικών για τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί αυτή η στροφή, ενώ φαίνεται να γνωρίζει ότι
«η επόμενη ημέρα έχει ήδη αρχίσει με ελπίδες και προσδοκίες, αλλά και με απόλυτη γνώση των δυσκολιών, των συνεχιζόμενων εκβιασμών, της ενισχυμένης εποπτείας».
Οι διατυπώσεις αυτές δεν είναι τυχαίες και στόχο έχουν ανα αναδείξουν τον οικονομικό-τεχνοκρατικό ρεαλισμό αλλά και την κόκκινη γραμμή που τίθεται απέναντι σε δυνάμεις που πιέζουν για διαφορετικού είδους διαχείριση του διαθέσιμου δημοσιονομικού χώρου.
«Η πορεία μας, ασφαλώς, δεν θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Νέοι κίνδυνοι παραμονεύουν για την παγκόσμια οικονομία, ενώ η μετατόπιση προς τα δεξιά και η αύξηση της επιρροής της άκρας δεξιάς και των ναζιστικών μορφωμάτων στην Ευρώπη και δυστυχώς και στη χώρα μας, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους»,
συμπληρώνουν, δείχνοντας προδιάθεση αντιπαράθεσης με συγκεκριμένους κοινωνικο-πολιτικούς χώρους, στο πλαίσιο άσκησης της μεταμνημονιακής πολιτικής.
Επισημαίνουν, δε, ότι
«η κοινωνία εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών και παρά τις προσπάθειες των τελευταίων χρόνων, έχει αλλάξει δραματικά. Η άρση των ποικίλων αδικιών, των ανισοτήτων, του κοινωνικού αποκλεισμού, δεν θα είναι περίπατος».
Ιδιαίτερη σημασία έχει και η διατύπωση για ανταγωνισμό “των διαφορετικών πολιτικών σχεδίων”, την οποία χρησιμοποιούν ως κατακλείδα στην παράγραφο που περιγράφουν το περιθώριο πολιτικοποίησης του οικονομικού σχεδιασμού:
«το τυπικό, έστω, τέλος των μνημονίων αφήνει περιθώριο μιας άλλης πορείας: από τους τεχνοκράτες και τους ειδικούς της αγοράς, από τον στραγγαλισμό της δημοκρατίας και την αποθέωση της νεοφιλελεύθερης λογικής και των κυρίαρχων ελίτ, στην επιστροφή της πολιτικής, στον ανταγωνισμό των διαφορετικών πολιτικών σχεδίων».
Όπως τονίζουν οι «53+», χρειάζονται
«βηματισμοί, ένα νέο κύμα ριζοσπαστισμού, αριστερή στροφή, που να σηματοδοτούν συμβολικά και ουσιαστικά την τομή με τη μνημονιακή λαίλαπα: τη λιτότητα, τις κοινωνικές διακρίσεις, τις ανισότητες, τον αυταρχισμό των δανειστών. Θα είναι μια δύσκολη πορεία και χρειάζεται σύνεση και όραμα, ειλικρίνεια, απεύθυνση στον κόσμο της αριστεράς, στον κόσμο της εργασίας, χώρο και ενθάρρυνση των κινημάτων, των λαϊκών στρωμάτων».
Oi 53+ δεν περιορίζονται εκεί αλλά στέλνουν, στην κατακλείδα του κειμένου-παρέμβασης, μήνυμα στον Αλέξη Τσίπρα και τον νέο γραμματέα του κόμματος, Πάνο Σκουρλέτη, για τον ρόλο που διεκδικούν στη μεταμνημονιακή εποχή και τη διαφοροποίηση του τρόπου χάραξης πολιτικής:
Τελευταίο σημείο, στη συνείδησή μας από τα πρώτα, που όλες και όλοι εμείς θέλουμε να περιφρουρήσουμε, να του δώσουμε μια νέα πνοή: Είναι το κόμμα μας, το κοινό μας σπίτι, ο χώρος που έχει μάθει να συζητά, να αναστοχάζεται, να αναζητά νέες συνθέσεις μέσα από το διάλογο και την ουσιαστική λειτουργία.
Επαναλαμβάνουμε: Χρειαζόμαστε ένα κόμμα που θα λειτουργεί συλλογικά και δημοκρατικά, που τα μέλη του θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, που δεν θα είναι χειροκροτητές της κυβέρνησης, αλλά η συνείδησή της.
Ας κάνουμε μια παραδοχή: Τα κοινωνικά κινήματα, παραδοσιακά και νέα, δεν βρίσκονται σε πορεία ανόδου. Θα λέγαμε πως βρίσκονται σε ύφεση. Η πραγματικότητα αυτή, όμως, δεν ευνοεί το πολιτικό μας σχέδιο, καθώς χωρίς τηνμαζική κίνηση και συμμετοχή των ανθρώπων, χωρίς εμπλοκή των κινημάτων, χωρίς κίνημα αλληλεγγύης, χωρίς ένα σύγχρονο διεκδικητικό εργατικό κίνημα, η δική μας προσπάθεια χάνει σημαντικό μέρος της δυναμικής της. Το κοινωνικό κενό δίνει περιθώρια στον πολιτικό αντίπαλο να επιτίθεται ανενόχλητος καλλιεργώντας το φόβο και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την επαναφορά του. Υπό αυτή την έννοια η επιστροφή στο δρόμο και τα κινήματα, η ενθάρρυνση τους, η δική μας συμμετοχή σε αυτά σεβόμενοι απόλυτα την αυτονομία τους, είναι κάτι παρά πάνω από κρίσιμη και επείγουσα.
Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής μπορεί να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή. Για πρώτη φορά πριν από τη σύνοδό της, θα έχουν προηγηθεί οι συνελεύσεις μελών, γεγονός που αποτυπώνει μια νέα αντίληψη, μια νέα πρακτική, που ασφαλώς χρειάζεται να συνεχιστεί. Σε αυτή την κατεύθυνση κρίνουμε θετικό το περιεχόμενο του κειμένου, το οποίο έχει σταλεί στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής προκειμένου να αποτελέσει τη βάση συζήτησης στις οργανώσεις μελών και στην επικείμενη συνεδρίαση της Κ.Ε. του κόμματος.
