Παγίδες που δεν είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού κρύβει η πρόταση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την ενεργοποίηση του ESM στην παροχή αναπτυξιακών δανείων σε χώρες της ΕΕ για την ενίσχυση των επενδύσεων σε περιόδους υφέσεων, καθώς οδηγεί σε μεταβίβαση του ελέγγχου των δημοσιονομικών από την Κομισιόν που αποτελεί θεσμικό όργανο της ΕΕ με λογοδιασία στο Ευρωπαϊκό Κονοβούλιο και στο Συμβούλιο Κορυφής, στον ESM που αποτελεί έναν οργανισμό που διοικείται με πλιοψηφικό τρόπο βάσει εισφερθέντων κεφαλαίων.
Αν και η πρόταση που επανέφερε στο τραπέζι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ακούγεται ενδαφέρουσα και πολλά υποσχόμενη σε πρώτη ανάγνωση, μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει επιπλοκές που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια πρωτοβουλία.
Με δεδομένο ότι ο ESM δανείζει επιβάλλοντας όρους και Μνημόνια, η δανειοδότηση χωρών που αναγκάζονται να τηρούν σφιχτά δημοσιονομικά προγράμματα αλλά παράλληλα βρίσκονται σε ύφεση, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις, αποτελεί προοίμιο ελέγχου ακόμα και υγειών χωρών, με το δέλεαρ του φθηνού χρήματος και της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην πρόταση που κατέθεσε εκ νέου ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλέ ο ESM θα παρέχει δάνεια και σε αντάλλαγμα θα αποκτά μεγαλύτερο έλεγχο στα δημοσιονομικά της εκάστοτε χώρας.
Αυτό συνεπάγεται υποβάθμισης της Κομισιόν και μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στον ESM, ο οποίος δεν έχει λογοδοσία και οι αποφάσεις στο πλαίσιου του οποίου λαμβάνονται πλειοψηφικά με βάση τα εισφερθέντα κεφάλαια και δεν υπάρχει το δικαίωμα veto. Επίσης ο ESM αναφέρεται για του προέδρου του στο Eurogroup, το οποίο όμως αποτελεί άτυπο όργανο και συνεπώς κινείται σε θολά νερά.
Στην πραγματικότητα αυτό που θα συμβεί είναι η μεταβίβαση του ελέγχου χωρών σε μια νεα Ευρωζώνη η οποία θα ελέγχεται από τον ESM και όχι από την Κομισιόν και οι προϋπολογισμοί θα καταρτίζονται με βάσει τα Μνημόνια και όχι πολιτικές συμφωνίες και επιλογές.
