Αντιπαράθεση τόσο στο εσωτερικό της διχασμένης Λιβύης όσο και στις σχέσεις με την Ιταλία προκάλεσε η απόφαση του ιταλικού Κοινοβουλίου για την αποστολή πλοίων του πολεμικού ναυτικού στα χωρικά ύδατα της αφρικανικής χώρας με στόχο τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών.
Αν και η ιταλική κυβέρνηση στο νομοσχέδιο διευκρίνισε ότι έχει λάβει σχετικό αίτημα από την κυβέρνηση της Λιβύης, κάτι τέτοιο αποδεικνύεται μάλλον… υπερβολικό.
Όπως αποδεικνύεται ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζεντιλόνι είχε επιτύχει κάποιου είδους “συνεννόηση” με τον Λίβυο ομόλογό του. Ωστόσο σε αυτή τη συμφωνία αντιτίθεται το Κοινοβούλιο της Λιβύης το οποίο δεν ελέγχεται από την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση της χώρας.
Η εσωτερική διάσταση απόψεων στη Λιβύη είναι ενδεικτική της αστάθειας η οποία επικρατεί στη χώρα και της αδυναμίας ελέγχου.
Μετά την ένταση που δημιουργήθηκε ο Λίυος πρωθυπουργός Σεράζ, αρνήθηκε δημοσίως ότι έχει υποβάλλει σχετικό αίτημα βοήθειας προς την Ιταλία επιτρέποντας την παρουσία του ιταλικού πολεμικού ναυτικού στα χωρικά ύδατα της Λιβύης.
Όπως δηλώνουν ακτιβιστές οι μετανάστες και πρόσφυγες που ανακόπτονται και επαναπατρίζονται στη Λιβύη αντιμετωπίζουν χειρότερες συνθήκες και εκμετάλλευση από τους δουλεμπόρους. Παράλληλα το Κοινοβούλιο της Λιβύης επισημαίνει ότι η επιστροφή μεταναστών και η παρεμπόδιση της εξόδου μεγάλων ομάδων κόσμου θα οδηγήσει σε κοινωνική και οικονομική κρίση μια χώρα που τώρα προσπαθεί να “μαζέψει τα συντρίμμια της”.
Τεχνικά η διεξαγωγή επιχειρήσεων στα χωρικά ύδατα ξένης χώρας είναι πράξη κήρυξης πολέμου.
