Παρέμβαση στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις πραγματοποιεί με άρθρο του στην διαδικτυακή έκδοση της Wall Street Journal, ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, προσεγγίζοντας τη γραμμή του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ και αφήνοντας όμως ασαφές αν τελικά δέχεται πρώτα την ολοκλήρωση της τεχνικής συμφωνίας και μετά την έναρξη των συζητήσεων για το χρέος. Σε δηλώσεις του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ενώπιον του ελληνικού Κοινοβουλίου είχε καταστήσει σαφές ότι είτε θα υπάρξει συνολική συμφωνία, είτε καθόλου συμφωνία, θέτοντας ως ορόσημο το Eurogroup της 25ης Μαΐου.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρεται στην ανάγκη επίτευξης λύσης για το χρέος, την οποία ωστόσο περιορίζει στα μέτρα που απαιτείται για την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, γεγονός σηματοδοτεί απομάκρυνση από τον άξονα του ΔΝΤ για αναδιάρθρωση χρέους. Επίσης οι διατυπώσεις που χρησιμοποιεί στο άρθρο του ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποκλείουν την υιοθέτηση της λύσης που προτείνεται από τον Κλάους Ρέγκλινγκ για debt swap του ΔΝΤ με τον ESM, κάτι που θα σημάνει τον περιορισμό του ρόλου του ΔΝΤ άρα και την ανάσχεση των πιέσεων για ουσιαστική μείωση του χρέους.
Διαβάστε επίσης: Πιέσεις Κομισιόν για επιστροφή κλιμακίων τώρα, συζητήσεις για χρέος μετά την SLA
Ο Αλέξης Τσίπρας αποδίδοντας δημοσίως τις καθυστερήσεις στις διαπραγματεύσεις στην αντιπαράθεση ΕΕ-ΔΝΤ επιχειρεί να στείλει μήνυμα ισχυρής πολιτικής βούλησης για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.
Αυτή τη στιγμή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υπάρχουν:
- Η πρόταση του ΔΝΤ για ένα πακέτο αναδιάρθρωσης του χρέους προσδιορισμένο τώρα και εφαρμόσιμο το 2018, μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος,
- Η μελέτη του Peterson institute για μεγαλύτερη εμπλοκή του ESM και συμφωνία για νέο πακέτο μεταρρυθμίσεων σε αντάλλαγμα για ένα πιο ουσιαστικό πλάνο μείωσης του χρέους, την περίοδο 2018-2022
- Η
- Και μια πρόταση που θα φέρει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εφόσον όλες οι πλευρές συμφωνήσουν τον διαχωρισμό της δεύτερης αξιολόγησης από το χρέος
Ωστόσο σιωπηρή παραμένει η ΕΚΤ, η οποία δεν έχει εκδώσει ακόμα τη μελέτη βιωσιμότητας χρέους (DSA) την οποία αναμένεται να αποδεχθεί και το ΔΝΤ στο πλαίσιο συμβιβασμού με τον ESM. Κινήσεις όμως κάνει η Κομισιόν με τον Ζαν Κλωντ Γιούνκερ να συναντάται με Λαγκάρντ και Σόιμπλε στην Ουάσιγκτον πιέζοντας για επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα, ενώ όπως δήλωσε χθες η εκπρόσωπος Τύπου οι εαρινές προβλέψεις της Κομισιόν θα προσεγγίζουν εκείνες του ΔΝΤ, κάνοντας ένα βήμα για συμβιβασμό.
Διαβάστε επίσης: Πεδίο μάχης για το χρέος: Τα όπλα, οι θέσεις και το σαμποτάζ
Την προοπτική αυτή όμως δεν φαίνεται να δέχεται ο Κλάους Ρέγκλινγκ ο οποίος χαρακτήρισε ρεαλιστικότερες τις προβλέψεις της ελληνικής κυβέρνησης από αυτές του ΔΝΤ, για να βρει υποστήριξη από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που μίλησε για πιο πραγματικές επιδιώξεις της Αθήνας έναντι του Ταμείου για το χρέος.
Το άρθρο του πρωθυπουργού στα ελληνικά
Η πρόσφατη οικονομική κρίση έπεισε την διεθνή κοινότητα ότι η μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη είναι βιώσιμη μόνο μέσω συντονισμένων ενεργειών ενάντια στις προκλήσεις που η δημογραφική κατάσταση, οι τροχιές του χρέους, οι εμπορικές ανισορροπίες και η έλλειψη μεταρρυθμίσεων θέτουν στην ανάπτυξη. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την προηγούμενη άποψη ότι τέτοιοι παράγοντες ήταν απλώς θέματα μακροοικονομικής απόδοσης.
Η Ελλάδα και άλλες χώρες που πλήττονται από την οικονομική κρίση αποτελούν τυπικά παραδείγματα από την άποψη αυτή. Ως προηγμένη οικονομία και μέλος ενός ισχυρού νομισματικού κλαμπ, που έχει επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στο παρελθόν, είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε σε μια πορεία ανάπτυξης.
Επτά χρόνια μετά το πρώτο σχέδιο διάσωσης, η Ελλάδα ανέλαβε την εμπροσθοβαρή δημοσιονομική εξυγίανση και τις βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, σε αντάλλαγμα για την οικονομική στήριξη. Έχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας, παρά το τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος τριών διαδοχικών πακέτων προσαρμογής.
Τα τελευταία δύο χρόνια, η Ελλάδα υπερέβη τις επιδόσεις της. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναγνώρισε πρόσφατα αυτό το γεγονός, αναθεωρώντας τις προβλέψεις του για το πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,3% από το 0,1% του ΑΕΠ το 2016 και στο 1,8% από 0,7% του ΑΕΠ το 2017.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα των προοδευτικών φορολογικών πολιτικών που έχουν εκσυγχρονίσει το φορολογικό σύστημα της Ελλάδας και έχουν αντιμετωπίσει την διαφθορά και την φοροδιαφυγή. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) έδωσε στην Ελλάδα την πρώτη θέση στις φορολογικές μεταρρυθμίσεις για το 2015.
Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στη δημιουργία ενός δίκαιου και φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος, ενός σταθερού φορολογικού περιβάλλοντος, νέων χρηματοδοτικών εργαλείων, καθώς και κινήτρων για επενδύσεις. Συνολικά, έχουμε θέσει τα θεμέλια για ένα νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα, που επικεντρώνεται στην καινοτομία και τις εξαγωγές.
Είμαστε τώρα έτοιμοι να δημιουργήσουμε ένα συνεκτικό σύστημα κοινωνικής προστασίας που μπορεί να καταπολεμήσει την φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον κίνδυνο παγίδευσης στη μακροχρόνια ανεργία. Ο συνδυασμός μιας ισχυρής οικονομίας και ενός αποτελεσματικού κράτους πρόνοιας εγγυάται την ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς και τον μετριασμό των αυξανόμενων κοινωνικών ανισοτήτων.
Η Ελλάδα γυρίζει επιτέλους την σελίδα. Ωστόσο, είναι ζωτικής σημασίας να προχωρήσουμε σε αποφασιστικά βήματα όσον αφορά στο ελληνικό χρέος, με τρόπο που να μην δημιουργείται οικονομικό κόστος -ούτε καν μια δεκάρα- στους φορολογουμένους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι τεχνικές λύσεις, που καθιστούν αυτή την πολιτική βιώσιμη, υπάρχουν.
Η έγκαιρη εξειδίκευση των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους θα δημιουργούσε ομαλότερες δημοσιονομικές οδούς και τον ζωτικό χώρο για βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό θα επέτρεπε την ένταξη ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα άνοιγε τον δρόμο για την επιστροφή μας στις αγορές και θα σηματοδοτούσε στην διεθνή επενδυτική κοινότητα ότι η ελληνική οικονομία επιστρέφει στην ομαλότητα.
Η σύγκρουση μεταξύ της ΕΕ και του ΔΝΤ σχετικά με το δημόσιο χρέος της Ελλάδας στερεί πολύτιμο χρόνο από την οικονομία μας, γεγονός που θα μπορούσε να καθυστερήσει την πολυαναμενόμενη επιστροφή στην ανάπτυξη. Δεσμευόμαστε να τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας έναντι των πιστωτών μας, παρά το πολιτικό κόστος που αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Όμως, ο ασφαλέστερος δρόμος προς αυτόν τον στόχο είναι να προωθηθεί η ανάπτυξη και να τερματιστούν οι τιμωρητικές προσεγγίσεις του παρελθόντος.
Η Ελλάδα δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση -είναι η σκηνή, όπου όλα τα υποβόσκοντα προβλήματα της Ευρώπης έχουν βγει στην επιφάνεια.
Το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον βρίσκεται σε κατάσταση αβεβαιότητας. Η Ευρώπη εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τις συνέπειες μιας παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, μαζί με νέες προκλήσεις, όπως η προσφυγική κρίση. Αυτές οι προκλήσεις τροφοδότησαν έναν αυξανόμενο ευρωσκεπτικισμό και δημιούργησαν υπαρξιακούς κινδύνους για το ευρωπαϊκό εγχείρημα, σε μια εποχή που η απάντηση πρέπει να είναι η καλύτερη και η περισσότερη Ευρώπη.
Οι πατερναλιστικές, τεχνοκρατικές και ελιτίστικες προσεγγίσεις δεν μπορούν να είναι η απάντηση στην άνοδο της ακροδεξιάς. Μόνο εάν εμβαθύνουμε τη δημοκρατία και αγκαλιάσουμε την αλληλεγγύη, μπορούμε να προσφέρουμε ελπίδα στο ευρωπαϊκό όραμα σε αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς.
Το έχουμε κάνει στο παρελθόν και μπορούμε να το κάνουμε και πάλι.
Το άρθρο του πρωθυπουργού στα αγγλικά
The recent economic crisis persuaded the international community that long-term economic development is viable only through coordinated actions against the challenges that demographics, debt trajectories, trade imbalances and the lack of reforms pose to growth. This contrasts with the previous view that such factors were merely matters of macroeconomic performance.
Greece and other countries hit by the financial crisis are typical examples in this respect. As an advanced economy and member of a strong currency club that has achieved high growth rates in the past, we are ready to enter a growth path.
Seven years after the first rescue plan, Greece has undertaken front-loaded fiscal consolidation and deep structural reforms in all sectors in exchange for financial support. We have fulfilled our obligations, despite the immense social and economic cost of three successive adjustment packages.
During the past two years, Greece has overperformed. The International Monetary Fund recently acknowledged this by revising upwards its own primary-surplus projections, to 3.3% from 0.1% of gross domestic product in 2016, and to 1.8% from 0.7% of GDP in 2017.
These are the results of the progressive tax policies that have modernized Greece’s tax system and tackled corruption and tax evasion. It’s no accident that the Organization for Economic Cooperation and Development granted Greece first place in tax reforms for 2015.
We’ve placed a special emphasis on creating a fair and friendly investment environment, a stable tax environment, new financial instruments as well as incentives for investment. All in all, we’ve set the foundation for a new development paradigm that focuses on innovation and exports.
We are now ready to create a coherent social-protection system that can take on poverty, social exclusion and the risk of entrapment in long-term unemployment. The combination of a strong economy and an effective welfare state guarantees inclusive growth and the mitigation of rising social inequalities.
Greece is finally turning the page. However, it is vital to proceed with decisive steps regarding Greek debt in a way that no economic cost—not even a penny—would be incurred by European Union taxpayers. The technical solutions that make this politically viable do exist.
The timely specification of medium- and long-term debt-relief measures would create smoother fiscal paths and the vital space for sustainable growth. This would allow the inclusion of Greek bonds in the European Central Bank’s quantitative-easing program, pave the way for our return to the markets and signal to the international investor community that the Greek economy is returning to normality.
The clash between the EU and the IMF over Greece’s public debt deprives our economy of invaluable time, which would set back the long-awaited return to growth. We are committed to honor our obligations to our creditors, despite the political costs that may entail. But the safest path to this goal is to foster growth and end the punitive approaches of the past.
Greece isn’t an isolated case -it’s the scene where all of Europe’s underlying problems have come to the surface.
The global political and economic environment is in a state of uncertainty. Europe still faces the consequences of a prolonged economic crisis, along with new challenges such as the refugee crisis. These challenges have fueled a growing euroskepticism and pose existential risks to the European project at a time when more and better Europe should be the answer.
Paternalistic, technocratic and elitist approaches cannot be the answer to the rise of the extreme right. Only by deepening democracy and embracing solidarity we can offer hope to the European vision in these turbulent times.
We have done this before and we can do it again.
