Σε τρία μέτωπα εξελίσσονται ταυτόχρονα οι διαπραγματεύσεις για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, τη διαχείριση του πολιτικού κόστους και τη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας. Στις Βρυξέλλες το οικονομικό επιτελείο επιδεικνύει ισχυρή πολιτική βούληση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, στη Ρώμη ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να πιέσει στην κατεύθυνση του συμβιβασμού Σόιμπλε-ΔΝΤ, ώστε να αποφευχθούν νέα μέτρα και στην Αθήνα τα media επενδύουν στην πολιτική ίντριγκα και επιχειρούν να στήσουν εκ νέου σκηνικό σύγκρουσης κυβέρνησης αντιπολίτευσης στη βάση απαιτήσεων για συναίνεση που διατυπώνονται άλλοτε από το εξωτερικό.
Σε αυτό το περίπλοκο σκηνικό ρόλο αναλαμβάνουν ρόλους νέα πρόσωπα σε πλήρη συνεννόηση με τους χειριστές του παιχνιδιού τόσο στις Βρυξέλλες όσο στο Βερολίνο και στην Ουάσιγκτον σε μια επιχείρηση “αναλαμπή” για την επίτευξη συμφωνίας μέχρι το Eurogroup της 7ης Απριλίου. Αν και αυτό το σενάριο απομακρύνεται και μεταδίδονται ακόμα και άλλα που θέλουν την Αθήνα να πληρώνει με ίδιους πόρους τις υποχρεώσεις του Ιουλίου, προκειμένου να μην αποδεχθεί σκληρά μέτρα σε εργασιακά και συνταξιοδοτικό, το σχέδιο δράσεις που εφαρμόζεται επιτρέπει συγκρατημένη αισιοδοξία.
Task force ειδικών μεσολαβητών
Η “task force” αποτελείται από τους Πολ Τόμσεν (ΔΝΤ), Μπενουά Κερέ (ΕΚΤ) και Ζίγκμαρ Γκάμπριελ (Γερμανία) και έχει στόχο να εξασφαλίσει συναινέσεις τόσο σε τεχνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο αλλά και να διαμορφώσει ένα σχετικά “εύπεπτο” πλαίσιο για την ελληνική κυβέρνηση το οποίο ιδανικά θα στηριχθεί και από μερίδα της αντιπολίτευσης.
Διαβάστε επίσης: «Ζωσμένος με εκρηκτικά» στη Ρώμη ο Τσίπρας
Για το λόγο αυτό επισκέφθηκε την Αθήνα ο Γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός Εξωτερικών, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, θέλοντας να δώσει την αίσθηση των γερμανικών διαθέσεων και να σχηματίσει ιδία άποψη για τα πολιτικά περιθώρια της κυβέρνησης και για τις κοινωνικές αντοχές.
Παράλληλα στις Βρυξέλλες ενεργοποιήθηκαν οι κκ Μπενουά Κερέ και Πολ Τόμσεν τόσο σε επίπεδο διμερών παρασκηνιακών επαφών με όλους τους εμπλεκόμενους αλλά και στις επίσημες συναντήσεις επιχειρώντας να διαμορφώσουν βάση συναίνεσης μεταξύ ΔΝΤ και ΕΚΤ για το χρέος και τα πλεονάσματα την οποία θα αναγκαστεί να ακολουθήσει και ο ESM με ή χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τα περιθώρια ελιγμών του οποίου περιορίζονται.
Διαβάστε επίσης: Μπαράζ δηλώσεων για την Ελλάδα: Τι κρύβει
Αντιστοίχως στη Ρώμη ρόλο διαμεσολαβητή έχει ο Φρανσουά Ολάντ, καθώς τόσο η Ιταλία όσο και η Ελλάδα χρειάζονται ελαστικότητα και νέες ευρωπαϊκές στηρίξεις για να κλείσουν ανοιχτά μέτωπα και να αποφευχθεί νέος κύκλος πολιτικής αστάθειας που θα οδηγούσε σε αναζωπύρωση της κρίσης.
Το σκηνικό στη Ρώμη
Σε αυτή τη φάση είναι άγνωστο αν η Αθήνα έχει εξασφαλίσει συμμάχους σε αυτό το εγχείρημα στη Ρώμη, όπου θα διεξαχθεί η επετειακή Σύνοδος Κορυφής σε 48 ώρες, όπως επίσης ουδείς γνωρίζει το όριο στο οποίο μπορεί να φτάσει ο Αλέξης Τσίπρας.
Αν και οι ενστάσεις τις Πολωνίας και η διάθεση της Βαρσοβίας να ανεβάσει τους τόνους μπορεί να αποδειχθούν ευεργετικά στοιχεία, η Αθήνα έχει λάβει σαφείς αποστάσεις από τη γραμμή, θέλοντας να αποφύγει ταύτιση με τους ακροδεξιούς και ευρωσκεπτικιστές.
Διαβάστε επίσης: 36 ώρες παρασκήνιο για τα «κλειδιά»
Για την ώρα η Αθήνα έχει κρατήσει χαμηλούς τόνους και το θέμα του veto διέρρευσε αλλά δεν σχολιάζεται επισήμως, κινήσεις που σκιαγραφούν μια παρασκηνιακή στρατηγική και όχι μια προσπάθεια διαχείρισης πολιτικού κόστους σε υψηλούς τόνους. Παρ’ όλα αυτά το ρίσκο να μετατραπεί η Σύνοδος Κορυφής σε αρένα επίδειξης δύναμης είναι ορατό και πολλά θα εξαρτηθούν από τις συμμαχίες και τις στηρίξεις που έχει εξασφαλίσει η ελληνική κυβέρνηση.
Το σκηνικό στην ελληνική πολιτική σκηνή
Αν και το θέμα των πολιτικών δεσμεύσεων της αντιπολίτευσης άνοιξε με δηλώσεις του ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, στιγματίζοντας το ΔΝΤ, αναγκάζοντας το ταμείο να αρνηθεί κάτι τέτοιο, τη σκυτάλη πήρε άμεσα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος έθεσε ευθαρσώς και ως αυτονόητο το θέμα.
Στη συνέχεια το θέμα επανέφεραν στο προσκήνιο media προσκείμενα στη Νέα Δημοκρατία, στην Ελλάδα, επιχειρώντας να το κάψουν, ωστόσο η επανατροφοδότηση του θέματος έδειξε να “βολεύει” και το ΔΝΤ, με τον Γκέρι Ράις να αποφεύγει τεχνηέντως “να θέσει το δάκτυλο επί των τύπον των ήλων” στη συνέντευξη Τύπου της Πέμπτης.
Αν και Ο εκπρόσωπος του Ταμείου διέψευσε ακόμη μία φορά τους ισχυρισμούς των Ευρωπαίων ότι το ΔΝΤ ζήτησε τη δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας για το Πρόγραμμα, τα ελληνικά media επέμειναν ότι το επιβεβαίωσε και μόνο το mignatiou.com, του διαπιστευμένου στο ΔΝΤ, Μιχάλη Ιγνατίου ανέδειξε το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις.
όπως επισημαίνει ο Μιχάλης Ιγνατίου: “Βέβαια είναι γνωστό στο Ταμείο ότι η Ν.Δ. και ο αρχηγός της είναι υπέρ της υλοποίησης του Προγράμματος. Όπως αφέθηκε να εννοηθεί, εάν υπάρχει συμφωνία και το Ταμείο λάβει μέρος στο Πρόγραμμα, τότε -όπως συνέβη και στο παρελθόν- θα απαιτηθεί η τοποθέτηση και της αντιπολίτευσης”.
Ενώ συμπληρώνει “Ο κ. Ράις εξήγησε τα εξής, αναφορικά και με την ιδιοκτησία του Προγράμματος, που είναι απαραίτητη: «Για εμάς είναι σημαντικό να υπάρχει ισχυρή ιδιοκτησία για την επιτυχία του προγράμματος. Δεν έχουμε επαφή με τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αλλά είναι αληθές ότι έχουμε ζητήσει στο παρελθόν συναίνεση από την αντιπολίτευση. Ωστόσο, αυτό το ζητάμε όταν υπάρχει συμφωνία στην κατεύθυνση ενός προγράμματος. Προς το παρόν απέχουμε από αυτό”.
Αν σε αυτές τις αναφορές προστεθούν και οι δηλώσεις του προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, που επισημαίνει
«την ανάγκη δημιουργίας ενός αρραγούς μετώπου συνευθύνης και συντονισμού των ενεργειών μας για την προαγωγή των συμφερόντων της πατρίδας»
Τότε σχηματίζεται μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, αν και πάλι λείπουν αρκετά κομμάτια για να ολοκληρωθεί το πολιτικό παζλ της επόμενης ημέρας.