Τόσο κοντά όσο και μακριά βρίσκεται η επίτευξη συμφωνίας σε πολιτικό επίπεδο για την επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Από την Παρασκευή Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που πρόσκεινται στο Βερολίνο και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επιχειρούν να δημιουργήσουν την εικόνα επίτευξης συμφωνίας μεταξύ ΔΝΤ και ευρωπαϊκών θεσμών και την αποστολή τελεσιγράφου στην Αθήνα, ωστόσο η πραγματικότητα απέχει αρκετά.
Η ενεργοποίηση ανθρώπων “ειδικών αποστολών” όπως ο Βάλντις Ντομπρόβσκις, ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ αλλά και αντιστοίχων από το ΔΝΤ και την Ελλάδα καταμαρτυρούν τη βιαιότητα της μάχης. Αυτό καταγράφεται από τα σημειώματα των οίκων αξιολόγησης και των θεσμικών επενδυτών προς τους πελάτες τους, τα οποία επαναφέρουν τον κίνδυνο πρόωρων εκλογών, διαπιστώνοντας τις συνέπειες μιας “αιματηρής” συμφωνίας.
Διαβάστε επίσης: Ενδοκυβερνητικές διαφωνίες σε Ελλάδα και Γερμανία
Αν και η αιτία για το δημοσιονομικό κενό που προκύπτει τόσο για το 2018 όσο και για τα επόμενα έτη έγκειται στη διαφορά που δημιουργεί το πολύ υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα που απαιτείται από τον ESM και τον Βόλγκανγκ Σόιμπλε, η συμμετοχή του ΔΝΤ απαιτεί την εξασφαλισμένη -με παραμετρικά μέτρα- κάλυψή του.
Η στρατηγική αιματηρής συμφωνίας του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι εκτός από γνωστή πλέον και προφανής, γεγονός που σε συνδυασμό με τις επερχόμενες εκλογές στη Γερμανία καθιστά το ελληνικό θέμα πολιτικά εκμεταλλεύσιμο.
Η Αθήνα διέψευσε την Παρασκευή με διαρροές την ανακοίνωση του Γερούν Ντάισελμπλουμ για την προοπτική άμεσης επιστροφής των κλιμακίων, ενώ ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ξεκαθάρισε με ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν διαπραγματεύεται με «λευκή επιταγή».
Η πολιτική νάρκη Σόιμπλε
Ο ESM, υπό την καθοδήγηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, χρησιμοποιεί τη διαφορά αυτή ως μέγγενη για να εξαναγκάσει την ελληνική κυβέρνηση σε μια ιδιαίτερα σκληρή δημοσιονομικά συμφωνία –παρά τις περί του αντιθέτου ρητά καταγεγραμμένες- θέσεις του ΔΝΤ.
Σε αυτό το πλαίσιο δηλώσεις τόσο από Έλληνες αξιωματούχους, αλλά και από ισχυρές και βαρύνουσες φωνές στη γερμανική κυβέρνηση καλούν για μια πιο ήπια συμφωνία ώστε να μην οδηγηθεί σε πολιτική αποσταθεροποίηση η Ελλάδα.
Διαβάστε επίσης: Μοχλός πολιτικών εξελίξεων η συμφωνία
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιχειρεί να «ματώσει» την ελληνική κυβέρνηση, επαναφέροντας στο παιχνίδι απειλές για Grexit, ώστε να ξυπνήσει τη δυναμική κυβέρνησης συνεργασίας, επιτυγχάνοντας τον πάγιο στόχο για κατακερματισμό του πολιτικού σκηνικού και κατατρόπωση κάθε δύναμης που θα είχε δυνάμεις να κατευθύνει σε διαφορετικές ατραπούς την ελληνική κοινωνία.
Διαβάστε επίσης: Ο Τσακαλώτος καρφώνει Ντάισελμπλουμ-Σοιμπλε για παγίδα «προόδου»
Αν και η αντιπολίτευση καρπώνεται την πολιτική φθορά της κυβέρνησης –δημοσκοπικά-, εν τούτοις δεν φαίνεται διατεθειμένη να πιέσει την κατάσταση σε βαθμό πρόκλησης πρόωρων εκλογών, καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν φαίνεται να έχει ολοκληρώσει την κομματική αναδιάρθρωση και συνεπώς δεν θα επιθυμούσε να κυβερνήσει με «παλιά υλικά»…
Τα γλυκαντικά που θέλει η Ελλάδα
Η ελληνική κυβέρνηση βλέποντας ότι δύσκολα θα μπορέσει να «ξεφύγει» από σκληρά μέτρα περιορισμού των κρατικών δαπανών, εστιάζει πλέον σε αντισταθμιστικά οφέλη καθώς και στο χρονικό ορίζοντα που αυτά θα έρθουν.
Στην πραγματικότητα η Αθήνα εμφανίζεται έτοιμη να εφαρμόσει μια σκληρή συμφωνία που θα προκαλέσει πολιτική αιμορραγία και ρήγμα στο κυβερνητικό κράμα και στον κομματικό πυρήνα, αρκεί να υπάρξουν οι απαραίτητες εξασφαλίσεις για άμεση ένταξη στο QE και ενεργοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, καθώς και το πράσινο φως για τη δημιουργία ενός είδους «συγκεκαλυμμένης» bad bank που θα βοηθήσει καταλυτικά στην εκκαθάριση των ισολογισμών των τραπεζών.
Η ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του οικονομικού επιτελείου, το οποίο είναι σε διάσταση με το πολιτικό επιτελείο του Μαξίμου, εκτιμά ότι θα μπορέσει να αντισταθμίσει μεσοπρόθεσμα το κόστος μιας επώδυνης συμφωνίας τώρα με την εξασφάλιση της ταυτόχρονης ενεργοποίησης των αντισταθμιστικών μέτρων.
Σε αυτή την παραδοχή φαίνεται να βασίζονται και οι –υπεραισιόδοξες- προβλέψεις της Τράπεζας της Ελλάδος για τη μείωση των κόκκινων δανείων κατά 40 δισ. μέχρι το τέλος του 2018, που συνεπάγεται 12% του ΑΕΠ ετησίως.
Πόλεμος… δηλώσεων
Οι πολιτικές εμμονές του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η στρατηγική εξόδου του ΔΝΤ και η έλλειψη ολοκληρωμένης προσέγγισης από την ελληνική κυβέρνηση έχουν δημιουργήσει ένα εντελώς ασταθές περιβάλλον, το οποίο εντόπισε και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλωντ Γιούνκερ.
Λίγο νωρίτερα η ενωτική παρέμβαση της Άγκελα Μέρκελ έστειλε σαφή μηνύματα σε όσους χρησιμοποιούν διασπαστική ρητορική και στρατηγική να αναθεωρήσουν τη στάση τους, ερμηνεύθηκε ως κριτική στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Πιο σαφή ήταν τα μηνύματα που έλαβε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών από τον αντικαγκελάριο Γκάμπριελ και από τον αντίπαλο της Μέρκελ για την καγκελαρία, Μάρτιν Σουλτς.
Ενώ η Κομισιόν, δια στόματος του επιτρόπου Οικονομικών, Πιερ Μοσκοβισί, φαίνεται να στηρίζει τις επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης, η παρέμβαση του Βάλντις Ντομπρόβσκις στο μοτίβο της ταχείας ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης, αποτελεί μήνυμα, η αποκωδικοποίηση του οποίου δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη.
Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Βάλντις Ντομπρόβσκις, είναι ο άνθρωπος που απείλησε και πέτυχε να μπλοκάρει εν τέλει την εφαρμογή των κανόνων της Βασιλείας ΙΙΙ, τα οποία θα οδηγούσαν σε εκτόξευση των κεφαλαιακών αναγκών για τις γερμανικές τράπεζες, οι οποίες επιμπενουν να χρησιμοποιούν μη αναγνωρισμένες μεθόδους αποτίμησης ρίσκου.
Διαβάστε επίσης: Η Ελλάδα στην προεκλογική αρένα της Γερμανίας
Συνεπώς ο κ. Ντομπρόβσκις έχει καταγραφεί ως «ο άνθρωπος για τις βρώμικες δουλειές» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, διαθέτοντας την απαιτούμενη νομιμοποίηση και κύρος του αντιπροέδρου Οικονομικών υποθέσεων της Κομισιόν, κάτι που στερείται ο Γερούν Ντάισελμπλμουμ ως πρόεδρους του Eurogroup που αποτελεί άτυπο όργανο.
Διαβάστε επίσης: Ντομπρόβσκις: Ο «δολοφόνος» της Βασιλείας ΙΙΙ ζητά συμφωνία για την Ελλάδα
Η απάντηση της ελληνικής πλευράς δια του Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Αλέξη Τσίπρα κατά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής στόχο είχε να δείξει την σαφή πολιτική βούληση για επίτευξη συμφωνίας αλλά και να χρησιμοποιήσει το κομματικό βήμα ως «ενισχυτή» των κόκκινων γραμμών, τις οποίες απέφυγαν να επαναχαράξουν δημοσίως.
