Η Ευρώπη έμοιαζε με γη της επαγγελίας γι’ αυτούς, και διακινδύνευσαν τη ζωή τη δική τους και της οικογένειας τους για να φτάσουν. Εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα όμως, δεκάδες από αυτούς αποφασίζουν να ακολουθήσουν την ίδια επικίνδυνη διαδρομή, αντίστροφα όμως, πληρώνοντας λαθρέμπορους να τους πάνε στην Τουρκία και μετά να πάρουν το δρόμο για την πατρίδα τους.
Τα κύματα του Αιγαίου αλλάζουν σε ρεύματα του Έβρου στα ελληνοτουρκικά σύνορα, από όπου δεκάδες μετανάστες προσπαθούν να περάσουν στη γείτονα χώρα. «Καλύτερα στη Συρία, κάτω από τις βόμβες παρά εδώ», δηλώνουν με απογοήτευση δείχνοντας έτσι τις απελπιστικές συνθήκες διαβίωσης τους.
Η συμφωνία επαναπροώθησης ΕΕ-Τουρκίας αφορούσε μετανάστες που έφτασαν στα ελληνικά νησιά μετά τις 20 Μαρτίου, με όσους είχαν έρθει νωρίτερα να μένουν παγιδευμένοι στη χώρα μας ιδίως μετά το κλείσιμο των συνόρων Βαλκανικών και Ευρωπαϊκών χωρών.
60.000 πρόσφυγες βρέθηκαν παγιδευμένοι στην Ελλάδα με την εξαετή οικονομική κρίση και την ανεργία στο 24%, μερικοί από τους οποίους θέλουν να εγκατασταθούν. Για τους υπόλοιπους, η γραφειοκρατία του νόμιμου επαναπατρισμού μέσω Τουρκίας, τους ωθεί να αναζητήσουν τις «υπηρεσίες» λαθρεμπόρων πληρώνοντας αδρά.
Μερικοί από αυτούς είναι τόσο απογοητευμένοι από τη συμπεριφορά της ΕΕ όσο αφορά το μεταναστευτικό που δηλώνουν ανένδοτοι ως προς την επιστροφή τους ακόμα και αν άνοιγαν τα σύνορα προς τη Γερμανία. Αλλά και η λανθασμένη προσδοκία ότι τα Ηνωμένα Έθνη θα βοηθούσαν να επιστρέψουν στη χώρα τους, τους αφήνει ουσιαστικά μετέωρους.
Πολίτες μιας χώρας που βομβαρδίζεται συνεχώς και που η ανθρωπιστική βοήθεια δεν φτάνει, προτιμούν να επιστρέψουν στη βίαιη καθημερινότητα τους από το να γίνονται μέσο διαπραγμάτευσης στις διεκδικήσεις των κρατών της Ευρώπης.
