Στην τελική ευθεία εισέρχεται η επίλυση της ουκρανικής κρίσης όπως όλα δείχνουν, καθώς το άμορφο ψηφιδωτό των καταιγιστικών εξελίξεων φαίνεται ότι αποκτά νόημα υπό το πρίσμα μιας συνολικής τριμερούς συμφωνίας ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας για τη διευθέτηση των ανοιχτών μετώπων. Αν και οι ενδείξεις στην Κριμαία προοιωνίζονται κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, καθώς η εκεχειρία παραβιάζεται συστηματικά, εν τούτοις τα γεγονότα αυτά δεν είναι επαρκή για να στοιχειοθετήσουν το σενάριο νέας εισβολής της Ρωσίας. Αντιθέτως φαίνεται ότι ωριμάζουν οι συνθήκες για πολιτικές ανατροπές στη χώρα.
Επίπεδο συναγερμού: Κίτρινο
Είδος κρίσης: Γεωπολιτική (η πρώτη αλλαγή συνόρων από τον ΒΠΠ)
Εμπλεκόμενοι: Ουκρανία, Ρωσία, ΗΠΑ, ΕΕ, NATO
Τρέχουσα κατάσταση: Η Ρωσία έχει προσαρτήσει την Κριμαία, κίνηση που δεν αναγνωρίζεται από τη Δύση και αποτελεί την πρώτη αλλαγή συνόρων μετά τον ΒΠΠ, ωστόσο έχει παγιωθεί και εκεχειρία βρίσκεται σε ισχύ μεταξύ ουκρανικών και ρωσικών δυνάμεων κατά μήκος της 500 χιλιομέτρων συνοριογραμής.
Τα δεδομένα
Αν και η Ουκρανική κρίση έχει ξεκάθαρα γεωπολιτικά-γεωστρατηγικά χαρακτηριστικά η εξέλιξή της σε αυτή τη φάση είναι κυρίως πολιτική και οικονομική.
Τα περισσότερα media επέλεξαν να υπερτονίσουν τις τελευταίες εβδομάδες την έξαρση της έντασης στα σύνορα της Κριμαίας, με τη Ρωσία να ανακοινώνει τη σύλληψη Ουκρανών πρακτόρων που σχεδίαζαν επίθεση στο κυβερνείο της Κριμαίας.
Η Μόσχα πιέζει για την πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός, στην οποία καθυστερεί το Μίνσκ ζητώντας πρώτα υποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων και παράδοση των όπλων από τους αυτονομιστές.
Οι διμερείς σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας όμως δεν είναι το σημαντικότερο σκέλος της υπάρχουσας κατάστασης, οι ισορροπίες στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα έχουν σαφώς πιο καθοριστική επίδραση στην εξέλιξη της ουκρανικής κρίσης.
Υπ αυτό το πρίσμα οι σχέσεις Ουάσιγκτον-Μόσχας αν και φαίνεται να διανύουν τη χειρότερη φάση τους από τον ψυχρό πόλεμο, φαίνεται ότι κατέληξαν σε ουσιαστικό και λειτουργικό συμβιβασμό, οι λεπτομέρειες του οποίου έχουν αρχίσει να ξεδιπλώνονται σε παγκόσμια βάση,
Στην περίπτωση της Ουκρανίας η απόφαση του ΔΝΤ να καθυστερήσει την αποδέσμευση της δόσης προς την Ουκρανία δημιουργεί πρόσθετη και ουσιαστική οικονομική και πολιτική πίεση στην κυβέρνηση του προέδρου Ποροσένκο.
Με δεδομένο ότι το κόμμα του Πέτρο Ποροσένκο αποδυναμώθηκε στις πρόσφατες εκλογές και η πρώην πρόεδρος Γιούλια Τιμοσένκο επανεμφανίζεται δυναμικά στο πολιτικό σκηνικό, η προοπτική πολιτικών ανακατατάξεων δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Την Κριμαία επισκέφθηκε και ο Βλάντιμιρ Πούτιν, αφού πρώτα οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις εγκατέστησαν στην περιοχή σύστημα αεράμυνας S-400, το οποίο δεν επηρεάζει την ισορροπία των τακτικών δυνάμεων αλλά στέλνει σαφές στρατηγικό μήνυμα στη Δύση.
Ρόλο στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις διαδραματίζει και η δίωξη του αναπληρωτή διοικητή των μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας για παράνομη παρακολούθηση του δολοφονηθέντος Λευκορώσου δημοσιογράφου, Πάβελ Σερέμετ.
Γεωστρατηγική-Γεωπολιτική
Σημείο καμπής για τις εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Ευρώπη αποτελεί η απόφαση του NATO να εντείνει την παρουσία του στην περιοχή.
Είχαν προηγηθεί νατοϊκά γυμνάσια στην Πολωνία με σενάριο την αντίδραση σε ενδεχόμενη επιθετική κίνηση της Ρωσίας, αντίστοιχη με αυτή της Ουκρανίας.
Η Μόσχα χαρακτήρισε προβοκατόρικα τα σενάρια και τις ασκήσεις του NATO και εξετέλεσε αντίστοιχα στη Σλοβακία, προκαλώντας αντιδράσεις της κυβέρνησης της χώρας.
Τα νατοϊκά γυμνάσια στην Ανατολική Ευρώπη χαρακτήρισε προβοκατόρικα και η Γερμανία, δια στόματος του υπουργού εξωτερικών Στάινμάγερ.
Η Γερμανία είναι αυτή που ηγείται και προσπάθειας υποκατάστασης της αντιπυραυλικής ασπίδας THAAD που θέλουν οι ΗΠΑ να εγκαταστήσουν στην περιοχή. Αντ αυτού η Γερμανία ετοιμάζει σε συνεργασία με την Ολλανδία μια task force εξοπλισμένη με αμερικανικούς αντιαεροπορικούς και αντιβαλλιστικούς πυραύλους Patriot.
Οι κινήσεις της Γερμανίας στην περιοχή δείχνουν σαφή προσανατολισμό ενίσχυσης της ηγεμονίας που ασκεί στην «πίσω αυτή της», κάτι που συνεπάγεται απευθείας αμυντικές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία και υποβάθμιση του ρόλου των ΗΠΑ στην περιοχή.