Αν και μέχρι τώρα στην Ευρώπη η πολιτική σύγκρουση κινούνταν στο πλαίσιο Σοσιαλιστών-Συντηρητικών και σε κάποιες περιπτώσεις την είσοδο αριστερών σχημάτων, αυτή η εποχή πρέπει να θεωρηθεί ότι έχει κλείσει.
Τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε Βέλγιο, Γερμανία και Γαλλία αποτελούν ξεκάθαρο game-changer μεταθέτοντας το πολιτικό κέντρο βάρους στα Δεξιά.
Αυτό που συνέβη στις αυτοδιοικητικές εκλογές στη Γαλλία, όπου οι υποψήφιοι των Σοσιαλιστών του Ολάντ που αποκλείονταν στήριζαν τον υποψήφιο των Συντηρητικών του Σαρκοζί είναι –σε γενικές γραμμές- η πολιτική πατέντα πάνω στην οποία θα κινηθούν οι περιφερειακές εκλογές στη Γερμανία, που θα διεξαχθούν στις 4 και 18 Σεπτεμβρίου στα κρατίδια της Βάκλενμπουργκ-Βόρπομερν και το Βερολίνο αντίστοιχα.
Αν και οι πολιτικές της Άνγκελα Μέρκελ δεν βοήθησαν ιδιαίτερα στη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Γερμανία ανέλαβε ένα κόστος που υπερβαίνει τα 20 δισ. Ετησίως για τη στέγαση και σίτιση των προσφύγων και των μεταναστών, ενώ υποδέχθηκε σχεδόν δυο εκατομμύρια σε μια τριετία, βοηθώντας καταλυτικά στην αποσυμφόρηση άλλων χωρών σε κρίσιμες περιόδους.
Σε διεθνές επίπεδο η Γερμανία φάνηκε να ηγείται των χωρών που επιδίωξαν να χαλιναγωγήσουν το NATO, το οποίο υπό το βάρος των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης ανεβάζει την ένταση με τη Ρωσία σε επίπεδα που θυμίζουν τον ψυχρό πόλεμο.
Το ιστορικό
Η Άνγκελα Μέρκελ αρχικά διαμόρφωσε μεταναστευτική πολιτική στη βάση της αποδοχής΄ολων των Σύρων προσφύγων που θα έφταναν στη Γερμανία, η εκτόξευση του κόστους όμως και τα προβλήματα με τις χώρες του Βίζενγκραντ πυροδότησαν έντονη κριτική από την αντιπολίτευση αλλά και μέσα στο κόμμα της με αποτέλεσμα να δεχθεί όρια και να περιορίσει τις χορηγήσεις ασύλου.
Παράλληλα η Άνγκελα Μέρκελ κατέληξε και σε συμφωνία περιορισμού και ελέγχου των μεταναστευτικών ροών με την Τουρκία, εμπλέκοντας ακόμα και το NATO και διοχετεύοντας ευρωπαϊκούς πόρους, προς μια χώρα που ακόμα δεν χαρακτηρίζεται «ασφαλής».
Τώρα όμως και αυτή η συμφωνία «τρίζει» καθώς η Τουρκία εγείρει διαρκώς απαιτήσεις, ενώ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα η Ευρώπη προσπαθεί –αποτυχημένα- να χαλιναγωγήσει τον Ταγίπ Ερντογάν που έχει εξαπολύσει πογκρόμ και έχει θέσει την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Σε αυτά προστίθεται και η ραγδαία αύξηση της ακροδεξιάς-ρατσιστικής βίας στη Γερμανία και των επιθέσεων στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων αποκαλύπτοντας ενδείξεις δυσανεξίας και άνοδο της ακροδεξιάς στις τοπικές κοινωνίες.
Η έκρηξη
Ενώ όλα αυτά ήταν αρκετά από μόνα τους για να αναγκάσουν την Άνγκελα Μέρκελ να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, το κλίμα επιβαρύνεται δραματικά από το τελευταίο ξέσπασμα επιθέσεων:
19 Ιουλίου Γουάρζμπεργκ: επίθεση με τσεκούρι, 3 τραυματίες, Αφγανός
22 Ιουλίου Μόναχο: 9 νεκροί 22 τραυματίες, Γερμανός ιρανικής καταγωγής
24 Ιουλίου Άνσμπαχ, 12 τραυματίες, Σύρος χωρίς άσυλο που θα απελαύνονταν στη Βουλγαρία
Αυτά τα περιστατικά αν και δεν αποτελούν αυτό που ονομάζεται «κανονικότητα» αλλά εντάσσονται στο πλαίσιο μιας πατέντας ξεσπάσματος έντασης που εν μέρει τροφοδοτείται από το Ισλαμικό Κράτος και εν μέρει από κοινωνικές εκρήξεις.
Τα αίτια και τα κίνητρα μικρή σημασία έχουν για τη γερμανική κοινωνία που συντηρητικοποιείται εύκολα, ενώ νέος κύκλος έντασης τροφοδοτείται από την ακροδεξιά.
Η αντίδραση
Όπως ανακοίνωσε η υπηρεσία εσωτερικής ασφαλείας της Γερμανίας τα περιστατικά ακροδεξιάς-ρατσιστικής βίας σημείωσαν ραγδαία άνοδο 42% το 2015, λόγω της αύξησης των προσφύγων, καθώς την προηγούμενη χρονιά η Γερμανία απορρόφησε πάνω από 1 εκατ. Νέους πρόσφυγες και μετανάστες.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι μετά τα συμβάντα θα υπάρξει έκρηξη η οποία θα έχει και κοινωνικό αντίκτυπο
Πολιτικά ήδη έχει καταγραφεί ο αντίκτυπος στις περιφερειακές εκλογές του Μαρτίου όπου το αντι-μεταναστευτικό κόμμα κατέγραψε ποσοστά ρεκόρ.
Η επόμενη μέρα
Υπ αυτό το πρίσμα ενδεχόμενη περαιτέρω αποδυνάμωση της Άνγκελα Μέρκελ θα έχει δραματικές συνέπειες τόσο για τη Γερμανία όσο και για την ΕΕ, καθώς από τη μια πλευρά το CDU θα αναγκαστεί να υιοθετήσει πιο δεξιά ατζέντα και να υποκύψει σε νεοσυντηρητικές πιέσεις και αφετέρου θα καταστήσει την ακροδεξιά ενεργό πολιτική δύναμη στη χώρα που βρίσκεται στο τιμόνι της ΕΕ.
Πρόβλημα όμως θα έχουν και οι Σοσιαλδημοκράτες οι οποίοι θα βρεθούν να συνθλίβονται τόσο από τα αριστερά όσο και από το CDU.
Αν όμως η φθοράς τους είναι μεγάλη τότε η Άνγκελα Μέρκελ θα είναι υποχρεωμένη να δέχεται μεγαλύτερο μέρος της ακροδεξιάς ατζέντας.
