Σε διαδικασία επανακαθορισμού μπαίνει το ευρωπαϊκό πολιτικό και οικονομικό status quo καθώς το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ισπανία, η νέα κυβέρνηση στην Πορτογαλία και η επί μακρόν αδυναμία της οικονομίας της Ευρωζώνης δημιουργούν συνθήκες που ευνοούν την άνοδο εναλλακτικών πολιτικών δυνάμεων καθώς και την μετατόπιση του κέντρου βάρους της ασκούμενης πολιτικής.
Το μπλοκ των συντηρητικών δυνάμεων, που έχει τώρα τα ηνία, δεν πρόκειται να παραχωρήσει χώρο παρά μόνο αν αυτό κριθεί αναπόφευκτο και μετά από επίπονες –για τις κοινωνίες- διεργασίες. Από την άλλη πλευρά οι προοδευτικές δυνάμεις δεν έχουν διαμορφώσει ακόμα κοινό μέτωπο, δράσεις, ενώ δεν διαθέτουν οδικό χάρτη και βασίζονται στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή της αλλαγής των πολιτικών λιτότητας.
Πρόβλημα είναι επίσης και έλλειψη πολιτικής βούλησης από τη Γαλλία ώστε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, περιορίζοντας το ζωτικό ρόλο της Γερμανίας. Αντ αυτού ο Φρνασουά Ολάντ έχει κατ επανάληψη επιλέξει την πολιτική του κατευνασμού έναντι της Ανγκελα Μέρκελ, μεγιστοποιώντας τον πραγματικό και ηθικό κίνδυνο της γερμανικής πολιτικής.
Σε αυτό το πλαίσιο έχουν ήδη ξεκινήσει και θα ενταθούν δημοσιεύματα που θα στοχοποιούν πρόσωπα με ισχύ και πολιτική παρεμβατικότητα από όλες τις πλευρές, ενώ θα υπάρξουν και χτυπήματα κάτω από τη μέση, από όλες τις πλευρές, με στόχο την επικράτηση στη μάχη καθορισμού του πολιτικού και οικονομικού μείγματος της Ευρωζώνης.
Σε αυτή τη φάση υπάρχει όμως πολυδιάσπαση δυνάμεων καθώς η σύγκρουση είναι πολυεπίπεδη και σφοδρή και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε νέες συμμαχίες.
Η DW «πυροβόλησε» τον Μάριο Ντράγκι
Τις προηγούμενες ημέρες καταγράφηκε ένα πρώτο μπαράζ επιθέσεων από το υπερσυντηρητικό μέτωπο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στοχεύοντας αφενός, μέσω της Deutsche Welle, τον κεντρικό τραπεζίτη, Μάριο Ντράγκι και αφετέρου τους κεντροαριστερούς θύλακες της γερμανικής κυβέρνησης.
Παράλληλα, στη σκηνή εμφανίστηκε ο ίδιος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με δηλώσεις κατά της Ελλάδας, κάνοντας επίδειξη δύναμης απέναντι στην Ελληνική κυβέρνηση, η οποία είχε σπεύσει πανηγυρίσει την προοπτική ανατροπής του πολιτικού status quo στην Ισπανία και να αναδείξει τις προοπτικές που αυτό δημιουργεί.
Ο αρθρογράφος της Deutsche Welle υιοθετώντας με λογοτεχνική ελαφρότητα της απόψεις της Bundesbank αναφέρει –μεταξύ άλλων-:
Ποιο είναι τώρα το πρόβλημα; Το σχέδιο δε λειτουργεί. Οι τράπεζες προτιμούν να κρατήσουν το χρήμα, παρόλο που θα πρέπει να πληρώνουν υψηλούς τόκους για πρόστιμο. Η οικονομία δεν επενδύει, επειδή η παγκόσμια κατάσταση δεν είναι σταθερή. Η ανάπτυξη κινείται στην Ευρώπη με αργούς ρυθμούς, ο πληθωρισμός μένει σταθερά στο μηδέν. Γιατί οφείλει να κάνει κανείς τα πάντα για να τον επαναφέρει στο επιθυμητό 2%; Θα είχε αυτό κάποιο νόημα σε μια εποχή που το πετρέλαιο πέφτει από τη μία χαμηλή τιμή στην άλλη; Μήπως εκεί δεν είναι το πρόβλημα;
Το λάθος του Αλέξη Τσίπρα
Στο Μαξίμου έχοντας αναγνώσει –σωστά- τη δυναμική των πολιτικών εξελίξεων και επιχειρώντας να τοποθετηθούν σωστά για την επόμενη ημέρα, άνοιξαν ένα ακόμη μέτωπο, μάλλον σε λάθος χρονική στιγμή-, προκαλώντας και επιτρέποντας την επίθεση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Ο Αλέξης Τσίπρας μετά την οριστικοποίηση του πολιτικού αποτελέσματος στην Ισπανία, έσπευσε να δηλώσει:
Η λιτότητα ηττήθηκε πολιτικά και στην Ισπανία. Οι δυνάμεις που υπερασπίζονται την κοινωνία μπήκαν δυναμικά στο πολιτικό σκηνικό. Η προοπτική κυβέρνησης προοδευτικής πλειοψηφίας είναι πια ανοιχτή. Ο αγώνας μας δικαιώνεται. Η Ευρώπη αλλάζει!
Η απάντηση ήρθε από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μερικές ημέρες αργότερα:
Ολες οι χώρες που έχουν εξωτερικά σύνορα έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν στήριξη αλληλεγγύης, και η Ελλάδα. Οι Ελληνες ωστόσο δεν τηρούν εδώ και χρόνια τις διατάξεις του Δουβλίνου,.
Δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, αναφερόμενος σε παλαιότερες αποφάσεις γερμανικών δικαστηρίων που απαγόρευαν τις επαναπροωθήσεις προσφύγων στην Ελλάδα, λόγω των κακών συνθηκών κράτησης.
Η κυβερνητική εκπρόσωπος, Όλγα Γεροβασίλη, έσπευσε να υποβαθμίσει τις δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, σε επικοινωνιακό τέχνασμα για το εσωκομματικό ακροατήριο. Ωστόσο, οι επιτελείς του πρωθυπουργού και το οικονομικό επιτελείο γνωρίζουν ότι αποτελούν τροχιοδεικτικά της στάσης του ESM και της Κομισιόν κατά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και στην έναρξη της διαδικασίας reprofiling του ελληνικού χρέους.
Δεν είναι τυχαίο που η Ευρώπη αδυνατεί να λάβει, καιρό τώρα, σαφείς, ρεαλιστικές και αποδοτικές αποφάσεις για την κρίση στη Συρία, το προσφυγικό και την ασφάλειας της Ευρωπαϊκής ενδοχώρας.
Προσφυγικό: Χάθηκε ο έλεγχος
Η Ευρωπαϊκή Ένωση απειλείται τώρα πολιτικά και γεωστρατηγικά από το σύνδρομο της οικονομίας της Ευρωζώνης, όπου δεν αναλαμβάνεται συντονισμένη δράση και οι αποφάσεις της ΕΚΤ παρεμποδίζονται ώστε να λαμβάνονται με καθυστέρηση και να αποδεικνύονται αναποτελεσματικές.
Μετά από χρόνια ουσιαστικής πολιτικής απραξίας η Κομισιόν χρειάστηκε στην κρίση του προσφυγικού να παίξει ενεργό ρόλο δημιουργώντας κοινό έδαφος και αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες εντός και εκτός των τειχών, αποδεικνύοντας όμως ότι το επίπεδο της Ευρωπαϊκής διακυβέρνησης είναι κατώτερο των περιστάσεων.
Συνεπώς το ζήτημα χρειάστηκε να αναπεμφθεί σε Συνόδους Κορυφής, οι οποίες όμως ήταν ακόμη πιο ανέτοιμες να αποφασίσουν καθώς, το πρόβλημα είχε πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις. Η Κομισιόν έχοντας υποτιμήσει το μέγεθος του ζητήματος και υπερεκτιμώντας τη διάθεση της Γερμανίας να ασκήσει την ηγεμονία της επί των χωρών της κεντρικής Ευρώπης και του πρώην ανατολικού μπλοκ, άφησε ακαλλιέργητο το έδαφος.
Η Άνγκελα Μέρκελ όμως πιεζόμενη από τα Δεξιά του κόμματος της και αναγνωρίζοντας τις μάχες που θα ακολουθούσαν και αγνοώντας τη δυναμική που προσδίδει στο πρόβλημα η πολιτική εκμετάλλευσή του από την απομονωμένη Άγκυρα.
Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι ανάγκασαν τον Φρανσουά Ολάντ να μπει στο παιχνίδι αλλά πιεζόμενος από την ακροδεξιά και τις επικείμενες εκλογές αντί να συμβάλει σε λύση με τις κινήσεις και την αναποφασιστικότητα του οδήγησε στη διόγκωση του.
